CEVAP:

11 Mayıs 1921’de 114 Sayılı “Zonguldak ve Ereğli Havza-ı Fahmiyesinde Mevcut Kömür Tozlarının Amele Menafi-ı Umumiyesine Olarak Füruhtuna Dair Kanun” kabul edilmiştir. Kanun, genel anlamda çalışma ilişkilerini düzenleyen bir niteliğe sahip olmakla birlikte, Zonguldak ve Ereğli bölgelerinde kömür çıkarılmasında elde edilen kömür tozlarının satılarak işçilerin geçimlerine yardımcı olunması gibi bir sosyal hedefi taşımaktadır. 23 Eylül 1921 tarihinde çıkarılan 151 Sayılı Kanun da “Ereğli Havza-ı Fahmiye Maden Amalesinin Hukuna Müteallik Kanun”dur. Mevcut düzenlemelerin yetersizliği nedeni ile maden ocaklarında çalışan işçilerin insani çalıştırılma şartlarına yönelik olarak düzenlenen Kanun, çalışma hürriyeti, günlük mesai, asgari ücret, sosyal güvenlik, iş teftişi ve ceza-i müeyyideler konusunda önemli hükümler getirmiştir (Turan, 1990: 162-163). Kurtuluş Savaşı döneminin bir diğer önemli gelişmesi de Şubat 1923’de İzmir’de toplanan Türkiye İktisat Kongresi’dir. İktisadi gelişmenin yollarının arandığı ve tüm kesimlerin temsilcilerinin davet edildiği kongrede işçi işveren ilişkilerinin çözüm bekleyen sorunları da değerlendirme konusu yapılmıştır. Çalışma hayatına ve ekonomik prensiplerine ilişkin yaklaşımlarda sanayi kalkınmasını gerçekleştirmiş ülkelerin liberal uygulamalarının model alındığı görülmüştür. İzmir İktisat Kongresi’nde belirlenen program dâhilinde sanayileşmede liberal denemelerin 1920’li yılların sonuna kadar devam ettiği görülmüştür. Üretimin ilkel ve geleneksel tekniklerle yürütülen tarıma dayalı yapısı ve zor şartlar altında verilen Kurtuluş Savaşı mücadelesi, yoksul bir toplumsal yapıyı oluşturmuştur. Dünya’da Sanayi Devrimi’nin ortaya çıkışından itibaren gelişme içinde olan yapılar dikkate alınarak sanayinin sağlam ve dengeli bir ekonomik yapı içinde teşkili amacıyla değişik ekonomik politikalar izlenmiştir.