CEVAP:

Literatürde sıkça başvurulan “liberal korporatizm” tanımlarından ilki Schmitter’e, ikincisi ise Lehmbruch’a aittir. Bu tanımlamalar, içinde oluştukları toplumun özelliklerini ve devletin örgütleniş biçimini yansıtmaktadır. 

Schmitter liberal korporatizm türünün yapısal özelliklerini şöyle sıralamaktadır:

• Sınırlı sayı: Liberal korporatizmde sınırlı sayıda örgüt, gruplar arası ilişkilerin düzenlenmesi süreçlerinden ve mevcut katılımcıların yeni katılımcıları dışlamalarını sağlayan siyasi karteller tarafından kurulur.
• Merkezileşme: Liberal korporatizmde merkezîleşme, ayakta kalan örgütlerin kendiliğinden sisteme katılması veya rekabet yoluyla silinmelerinin sonucunda oluşur.
• Zorunlu üyelik: Liberal korporatizmde zorunlu üyelik, üyeler üzerinde toplumsal baskı, üyeler arasında akdedilen bir kaynaktan “check off” sistemiyle (üyelik aidatının işçinin maaşından otomatik olarak kesilerek sendikaya aktarılması), temel hizmetler sağlanarak fiili bir biçimde sağlanır.
• Rekabetin olmaması: Liberal korporatizmde rekabet, içsel oligarşik eğilimlerin ya da örgütler arasında gönüllü anlaşmaların sonucunda oluşur.
• Hiyerarşik düzende olma: Liberal korporatizmde hiyerarşi, doğal bürokratikleşme sürecinin veya gücünün pekişmesinde doğar.
• İşlevsel açıdan farklılaşma: Liberal korporatizmde farklılaşma, örgütlerin kendi işlev alanlarında gönüllü anlaşmalarla sağlanır.
• Devletçe tanınma: Liberal korporatizm kamu görevlilerine tabandan yapılan zorlamalar sonucunda oluşur.
• Tekelci temsil hakkı: Liberal korporatizmde tekelci temsil hakkı bağımsız ve tabandan yapılan zorlamalarla oluşur.
• Lider seçimi ve çıkarların ifadesinde denetim: Liberal korporatizmde bu denetim, yöntemler ve amaçlar üzerinde devletle karşılıklı anlaşma yolu ile olur.