CEVAP:

Keynes likidite tercihi kuramını geliştirirken, analizi basitleştirebilmek amacıyla ekonomik birimlerin portföylerinde sadece para ve tahvil bulunduracakları varsayımını kabul etmiştir. Buna göre, ekonomik birimler mevcut servetlerini söz konusu iki varlık (para ve tahvil) arasında dağıtmakta ve toplam varlık talebi bu ikisinin toplamından oluşmaktadır. Tahvillerin getirisi faizdir ve getiri (faiz oranı) yüksekse bireyler bundan yararlanmak isteyeceklerdir. Tahvillerin getirisi (faiz oranı) ne kadar yüksek olursa elde tutulan paranın maliyeti de o kadar yüksek olacaktır. Elde para tutmanın alternatif maliyeti tahvil satın almayarak kaybedilen faiz geliridir. Bu bağlamda ekonomik birimlerin likiditeden (para) vazgeçmeleri için tahvilin getirisinin (faiz) yüksek olması beklenir. Yani spekülasyon amaçlı talep edilen para miktarıyla faiz oranları arasında ters yönlü bir ilişki mevcuttur