CEVAP:

İkna çoğunlukla olumsuz çağrışımlar yapan
propagandayla karıştırılmaktadır. Oysa propaganda da tek
yönlü bir iletişim süreci işletilmektedir. Amaç, belli bir
periyodla enformasyonu hedef kitlelere aktarıp bilinçle
birlikte bilinçaltını da etkilemeye çalışarak var olanı
pekiştirmek ya da gerekli davranış değişikliklerine
ulaşabilmektir. Lobicilik ise öncelikle yöneldiği siyasal
aktörlerle doğrudan iletişime geçmeyi hedefler. Karşılıklı
ilgili konu ya da konuları müzakere ederek sonuca
ulaşmaya çalışılır. En sağlam argümanlarla konuyla ilgili
haklılık siyasal aktörlere aktarılarak, böylelikle
Parlamentoda alınacak ilgili kararın lehte olmasına çaba
sarf edilir.
Dolayısıyla propagandada ağırlıklı olarak gördüğümüz
manipülasyon, lobicilikte tercih edilmemesi gereken bir
tekniktir. Lobici hedef kamulara müşteri örgütlerinin
davalarındaki haklılıklarını çok daha uzun erimli ikna
edici iletişim teknikleriyle aktarmakla yükümlüdür. Bu
nedenle, lobicinin çalışmanın her aşamasında ikna edici
iletişimi kullanması mesleki rolün daha da güçlenmesine,
bir fikrin ya da bir davranışın niçin benimsenmesi
gerektiğinin daha açık anlaşılmasına hizmet edecektir.