CEVAP:

Sivil toplum kuruluşlarının özellikle 1990’larda güç gösterisine başlamaları, etki alanlarını genişletmeleri, şirketleri her istediklerini diledikleri gibi yapabilecekleri anlayışından uzaklaştırdı. Aktivist ruhlu bireyler kendilerini Wall Street küresel finansal krizinden sonra “%99” olarak tanımladılar. Bu bireyler, %1’in dünyanın kaynaklarını sahiplenip yönetirken, kendilerini %99 olarak ifade ederek, başta gelir dağılımı olmak üzere bu paylaşımdan adilane bir pay alamadıklarını iddia ettiler. Dahası %99’a göre bu kaynakları sahiplenme konusunda %1 doğayı kirletiyor, çocukları, kadınları, engellileri istismar ediyor, kanunlara uymuyor ya da satır aralarındaki boşluklardan yararlanıp % 99’un daha da fakirleşmesine neden oluyor. Bu anlayış bir yandan finans sektöründe regülasyonların ve yaptırımlarının dozunun artmasına neden olurken diğer yandan % 1’i temsil eden şirketlerin itibarı nişan tahtasına döndü. Kendilerini aktivist olarak tanımlayan dünya vatandaşları ve bunların temsil ettiği sivil toplum kuruluşları bu küresel şirketlerin kâbusu oldu. Onları yatırımcılara, regülatörlere, kanun yapıcılara dahası tüketicilere şikâyet eden bir yöntem geliştirdiler. Bu çalışmalarının sonucunda marka boykotlarının yaygınlaştığını görmekteyiz.