CEVAP: • İlk sonuç, yönetim bölümü olarak adlandırılan prensin elindeki siyasal iktidarın tümüyle dünyevileştirilmesidir. Açıkçası prens, iktidarını ne tanrıdan ne de herhangi bir aşkın güçten almıştır. Prensin iktidarı ve ya da siyasal iktidar, toplumun bağrından onun bir gereği, ayrılmaz bir parçası olarak ortaya çıkmıştır. Dolayısıyla meşruluğu da buradan kaynaklanmaktadır. • İkinci sonuç ise Kilise’nin ya da papanın siyasal iktidar üzerinde herhangi bir hak iddia etmesinin olanaksızlığıdır. Devamla, din adamlarının diğer meslek gurupları gibi toplumun bölümlerinden birini oluşturması, dini toplumsal bir kurum haline getirmiştir. Kilise toplumun içindedir, civitas’a içkindir; bu nedenle de toplumsalsiyasal otoritenin (yani prensin) yetki alanında bulunmaktadır. Marsilius, yasalar üzerine olan yaklaşımıyla da Kilise’yi meşruluk kaynağı olarak tanımadığını ortaya koyar.