CEVAP:

İnsanların mekânla ilgili algıları onların mekânla ilgili davranışlarını şekillendirir. Mekânın iletişim sürecinde önemli yer tuttuğu kültürlerde hangi boyutta olursa olsun, ona özel bir değer verilir. Söz gelimi, Anadolu kültüründe “ocağın tüttüğü yer” olarak bilinen “ev” ya da insanın “yuva”sı çok önemli, hatta kutsaldır. Bu nedenle çok değer verilen askerlik hizmetinin yapıldığı yerlere “asker ocağı” denir. Aynı şekilde herkes doğup büyüdüğü köyü, kasabayı, kenti diğerlerinden daha değerli görür ve aynı yerde doğup büyümüş olanları da kendine daha yakın hisseder.

Böylece “memleket” ve “hemşeri” kavramları ortaya çıkmıştır. Memleketten uzak olmayı ifade eden “gurbet” kavramı da ancak bu tür kültürlerde mevcuttur. Söz gelimi Eskimo ve birçok Batı kültüründe “gurbet” kavramı ve bu kavramı karşılayacak sözcük yoktur. Buzullar üzerinde yaşayan Eskimolar için “memleket” denilebilecek mekânın sınırlarını çizmek için herhangi bir nesnel ve belirleyici nokta yoktur. Eskimo’nun doğduğu, yaşadığı ya da sonradan göçtüğü yer arasında herhangi bir fark olmadığı için zihninde memleket kavramı, dilinde de bu kavramı karşılayacak sözcük bulunmaz. Batılı ise mekânı sadece herhangi bir eylemin gerçekleştiği uzay parçası olarak algılar. Yaşamını nerede sürdürüyorsa orayı benimser, sahiplenir ve memleketi olarak kabul eder. Buna benzer şekilde “yurt” ve “vatan” kavramları da mekânla ilişkili kavramlardır ve kültüre göre farklı değerler alırlar.