CEVAP: Doğada topraklarda kalsiyum şorür (CaF2) halinde bulunur. Bu topraklarda yetişen bitkiler ve bu bitkilerle beslenen hayvanlar tarafından alınır. Doğal içme sularında bulunan şoridler, vücuda alınan şorun en büyük kaynağıdır. Organizmada özellikle kemik ve dişlerin yapısında yer alır. Şor emildikten sonra, kan yoluyla proteinlere bağlı olmadan tüm vücuda dağılır. İnsan ve hayvanlarda emilim sonrası hızlı bir şekilde kemik ve dişlere gider. Dişlerde şorürlü apatitler halinde depo edilir. Dişlerin oluşum döneminde suların litresinde 0,9-1,5 mg düzeyinde bulunması istenir. Eğer bu miktardan daha az şor içeren sular içilirse dişlerde çürüme meydana gelir. Sularla bu miktardan fazla F alınmasına şorozis yani şor zehirlenmesi denir. Bu durumda dişlerde dental şorozis denilen tablo oluşur. Klinik olarak lekelenme ve çukurlaşma şeklinde ortaya çıkan bu lezyonlar ileri dönemde mine tabakasında zararlara, koyu kahverengi renklenmelere yol açabilir. İskelet şorozisi, kemiklerde şorun aşırı ve orantısız şekilde birikmesi sonucu kemiklerin dayanıklılıklarının azalması ve daha kırılgan bir hale dönüşmesidir. Erken belirtiler, eklemlerde sertlik ve ağrıdır. Ağır vakalarda kemik kırıkları oluşur. Şorun kalp damar üzerine etkileri yüksek şor düzeylerinin neden olduğu hipokalsemi ve hiperkalemiden dolayı meydana gelmektedir. Şor, serum kalsiyumuna bağlanarak hipokalsemiye neden olurken, diğer taraftan ise intrasellüler alanda hiperkalsemi meydana getirmektedir. Türkiye’de dogal şorozis bildirilen bölgeler çogunlukla ya volkanik arazi yapısına sahip ya da şorit depolarının yakınındaki bölgelerdir. Oral yolla alınan şorun birincil atılım yeri böbreklerdir. Bütün şor bileşikleri özellikle idrar, dışkı ve ter ile vücuttan atılır.