CEVAP:

Kutsal ve kutsal dışı dünya birbirine karşıttır. Birini terk etmeden diğerine girmek mümkün değildir. Bu durum bir tür manastır yaşamıyla belirgin hale gelir. Bizde çeşitli tasavvuf ve tarikatlara girenler birçok denemeden geçerler. Bunlara "seyri sülük" derler. Derviş kendisini doğal yaşamdan soyutlamıştır. Kişi içindeki "nefsi emareyi" yani kendisini hazlara iten nefsi öldürmek zorundadır. Bunun nedenleri içinde önce diyalektik bir çatışmayla karşı karşıyadır. Bu diyalektik çatışamaya tasavvuf dilinde "nefsi levvame" ile "nefsi emare"nin çatışması denir. İnsanı hazlara, şehvetlere sürükleyen nefis yani ben ile buna engel olmak için savaşan ben anlamında kullanılır.