CEVAP:

Rekabet uluslar, bölgeler, firmalar ve elbette kişiler arasındaki rekabet neoliberalizmin temel değerlerinden biridir. Neoliberal görüş açısından rekabet daima bir erdem olduğundan, sonuçlarının kötü olması da düşünülemezdi. Neoliberallere göre pazar mekanizması öylesine mükemmeldir ki “Görünmez Eliyle” tıpkı Tanrı gibi en kötü durumları mucizevî biçimde güzele ve iyiye dönüştürmeye muktedirdir. Öyle olduğu için de neoliberallere göre, rekabetçi mücadelede saf dışı kalanlar için üzülmemek gerekmektedir. İnsanlar doğaları gereği farklıdırlar ancak, bu kötü bir şey değildir çünkü yeteneklilerin, en iyi öğrenim görmüşlerin, en acımasızların başarıları aslında hepimizin çıkarınadır. Zayıflara, iyi öğrenim görememişlere hiçbir borcumuz yoktur çünkü başlarına ne geldiyse hepsi kendi kabahatleridir. Toplumun onların düşkünlüklerinde hiçbir rolü yoktur. Eğer rekabetçi düzen “fire veriyorsa”, toplum bundan kazançlı çıkacaktır. Neoliberalizmin en iyi örneğini oluşturan Thatcher’ın ülkesi İngiltere’de, Çocuk Yoksulluğu Eylem Grubu’nun 1996 yılı araştırma raporunun resmî rakamlarına göre, dört yetişkinden ve üç çocuktan biri yoksulluk sınırının altında yaşamaktadır. Bunun anlamı, bu kişilerin kışın evlerini ısıtamadıkları, elektriği ve suyu ‘gıdım gıdım’ harcadıkları, kışın sırtlarını ısıtacak, onları yağmura, kara karşı koruyacak bir paltoları bile olmadığı anlamına gelmektedir.