CEVAP:

Ölüm oranlarındaki düşüşün önemli bir sonucu, belirli bir yılda doğan insanların yaşamaları beklenen ortalama yıl sayısı olarak hesaplanan hayat ümidinin önemli ölçüde uzamış olmasıdır. Yirminci yüzyılın başında ortalama hayat süresi gelişmiş ülkelerde bile 50 yılın altındaydı. İsveç’te 1881-90’da ortalama hayat süresi kadınlar için 51.5, erkekler için 48.5 yıldı. 1931’de Hindistan’da ortalama hayat süresi yalnızca 26.8 yıldı. Bu son rakam Roma İmparatorluğu dönemindeki ortalama hayat süresinin biraz üzerindedir. 20. yüzyılın ortasında gelişmiş Batılı ülkelerde hayat süresi ümidi 60 yılı aşmıştır. İkinci Dünya Savaşı’ndan beri tüm ülkelerde ortalama hayat süresi yükselmeye devam etmektedir. Yirmi birinci yüzyılın başında gelişmiş ülkelerde hayat ümidi 80 yıla yaklaşmıştır. Ortalama hayat süresindeki artış kişi başına gelirlerdeki, beslenme düzeylerindeki ve tıbbi bakım şartlarındaki iyileşmelerle yakından alakalıdır.