CEVAP:

Osmanlı İmparatorluğu'nda sürekli açık veren hazinenin kaynak ihtiyacının karşılanması amacıyla çıkarılan kaimelerin miktarında önemli oranda artış yaşanmıştır. Sürekli dış ticaret açıkları verilmesinin de etkisiyle bir kaç yıl içerisinde kaimelerin yabancı paralar karşısındaki değeri önemli düşüşler göstermiştir. Bu nedenle ithalatın finansmanı için dış piyasalardan kaynak bulunması zorlaşmıştır. Bu durum imparatorluğun kaimelerin dış değerinin korunması için çareler aramasına neden olmuştur. 1845 yılında Galata bankerlerinin ileri gelenlerinden iki tanesi ile bir anlaşma yapılarak Osmanlı ithalatının finansmanının sabit bir döviz kuru üzerinden bu bankerler tarafından dış mali piyasalara yazılacak poliçelerle finanse edilmesi uygulaması başlatılmıştır. Bu sözleşme 1847 yılında yenileneceği sırada bankerler Osmanlı devletinden aynı işlevi yerine getirmek üzere bir banka kurmalarının kabulünü istemişler ve bu istek kabul edilmiştir. Bu şekilde kurulmuş olan İstanbul Bankası faaliyetinin sona erdiği 1852 yılına kadar kaimelerin dış değerinin sabit kalması yönünde önemli katkılarda bulunmuştur.