CEVAP: Osmanlı İmparatorluğu’nda mesleki hak ve çıkarları savunmak amacıyla işçilerin toplu iş bırakma eylemlerine 1870’li yılların başlarında rastlanır. Bu dönemde Müslüman ve gayrimüslim işçi istihdamının en yoğun olduğu sanayi kolları, kara, deniz ve demiryolu ulaşımı, inşaat, dokuma, madencilik, cam, kâğıt, tütün ve gıda sektörleriydi. İşçi hareketleriyle ilgili çalışmalarda, 1845’te yürürlüğe konan Polis Nizamnamesi özellikle vurgulanır ve 12. maddesinde yer alan ve amelelerin iş bırakmasını veya aksatmasını yasaklayan maddeden hareketle, 1845 öncesinde işçi hareketlerinin çalışma hayatını ve genel asayişi etkileyecek düzeye geldiği iddia edilir; ancak devrin kaynaklarında buna dair bir bilgiye rastlanmaz. Bu durum, 1845’te polis teşkilatı kurulurken hazırlanan söz konusu nizamnamenin, 1 Temmuz 1800 tarihli Paris emniyet müdürünün görev ve yetkilerini düzenleyen Fransızca bir kararnamenin bir bütün olarak tercümesinden ve yürürlüğe konmasından kaynaklanmıştı. Dolayısıyla, söz konusu tercüme polis yasasındaki bir maddeden hareketle, Osmanlı’daki işçi hareketlerini 1845’lerden başlatmak ve büyük anlamlar yüklemek gerçekçi değildir.