CEVAP:

Süreklilik unsuru çerçevesinde Osmanlıların beylikler döneminden kalan örf ve şehircilik mirasını koruduğu ve ancak belirli bir ölçek genişlemesinden sonra mevcut yapılı çevreyle uyumlu yeni bir imar sürecine giriştiği gözükmektedir. Kütahya ve Uşak şehrinde Germiyanoğullarının mimari ve şehircilik mirası başta Ulu Camileri olmak üzere korunurken etrafına pek çok yeni eser Osmanlılar zamanında eklenmiş ve gerek strüktür ve gerekse de tarz açısından etkileşimler yaşanmıştır. Kastamonu ve Amasya civarında Çobanoğulları ve Candaroğulları mirası, Tokat, Sivas ve Kayseri gibi şehirlerde ise Danişmendliler ve Selçuklu mirası aynı şekilde korunarak günümüze ulaşmış ve fakat gerektikçe de Osmanlılar zamanında bu şehirlere çeşitli işlevlere sahip eserler eklenmiştir. Özetle buradaki vurgu yeni imar faaliyetleriyle olduğu kadar var olan eser ve yapıların yüzyıllarca korunup işlevsel hale getirilmesi şehirle bütünleşme yoluyla Osmanlı şehirlerinde sürekliliğin sağlanmasıdır.