CEVAP:

Avrupa ordularında olduğu gibi yeni Osmanlı merkez ordusu da toplumun sosyo-politik ve sosyo-ekonomik olarak en alt zümresinden gelen fakir ya da işsiz delikanlılara dayanmaktaydı. Çünkü, askerlik, uzun hizmet süresi ve nisbeten düşük ücretler sebebiyle pek cazip değildi. Askere yazılanların çoğu, Rumeli ve Anadolu’nun Türkçe konuşan Müslümanlarındandı. Batı, Orta, Güney ve Kuzeydoğu Anadolu, Batı Trakya ve bugünkü Bulgaristan’la Makedonya topraklarına denk düşen sancak ve kazalar başlıca asker kaynaklarıydı. Süvarilik için ilk adres ise göçer Türkmen aşiretleriydi. Düzenli orduya kadrolu asker olarak yazılmaktan uzak duran ve sefer vakti normalin üzerinde bir ücretle geçici hizmet alınabilen bu göçer savaşçılar fırsatı buldukları anda firar etmekteydi. Silistre’de kurulan ilk Asâkir-i Mansure süvari alayı, Tatar, Türkmen ve Hıristiyan Potkalı Kazak kabilelerinden alınan atlılardan oluşturuldu. Bu alay, Asâkir-i Mansure ordusu içinde gayrimüslim asker barındıran ilk ve tek birlikti.