CEVAP:

Oyun ortamlarında otizmli çocuklar daha çok yalnız oynamayı tercih ederler. Oyun sırasında kendi dünyalarında gibi görünürler. Kendiliklerinden oyuncakları işlevlerine uygun şekilde oynamada zorlanırlar. Örneğin arabayı yerde ileri geri hareket ettirmek yerine, sadece tekerleklerini döndürebilirler, arabanın kapılarını açıp kapayabilirler ya da nesneleri gözünün önünde ileriye geriye hareket ettirirler. Oyuncakların rengi dokusu ya da kokusu gibi sadece tek bir özelliği ile ilgilenirler. Oyun sırasında konuşma replikleri görülebilir. Ancak bu konuşma iletişim amaçlı değildir. Daha çok duydukları sözcükleri tekrarlama, bir filmden ya da bir çizgi filmden bir diyaloğu canlandırma şeklinde olabilir. Belli rutinlere alışırlar ve oyun sırasında aynılığı korumak isterler. Oyuna ara verildiğinde ya da oyunun bir parçası değiştiğinde tepki gösterebilirler. Otizmli çocuklar kendiliğinden oyun kuramazlar, öğrendikleri eylemleri tekrarlar, yeni oyun araçlarını denemek yerine daha önceden edindikleri oyun becerilerini çok basit düzeyde kullanırlar. Hayalî oyunlarda isteksizdirler. Sembolik oyunda davranışları son derece sınırlıdır.