CEVAP:

Hull’ın dürtü azalması kuramı uzun yıllar boyunca çok popüler bir kuram olmuş ve biyolojik ihtiyaçlara dayalı dürtülerle ilgili çok sayıda laboratuvar araştırmasının yapılmasına yol açmıştır. Ancak 1950’lerde psikologlar artık organizmanın içsel dürtüler yoluyla harekete itilmesini, insanın güdülenmesi için yeterli görmüyorlardı. İnsan davranışının içsel dürtüler tarafından harekete itildiği kadar dışsal uyarıcılar tarafından da harekete geçirildiği düşünülmekteydi (Atkinson, Atkinson ve Hilgard, 1995). Bu düşünceden hareketle Spence özendirici kavramını Hull’ın kuramına ekleyerek, kuramı genişletti.