CEVAP:

Boşanma nedeniyle parçalanmış aileye sahip
çocuklarda saldırganlık, inatçılık, kendini suçlama, içe
kapanma ve okula isteksizlik reaksiyonları da görülebilir.
Eşler, aralarında yaşadıkları olumsuzlukları çocuklara da
yansıtabilmekte; onlara karşı ilgisiz ya da baskıcı,
reddedici ya da koruyucu tutum içine girebilmektedir.
Boşanmadan sonraki ilk iki ile dört yıl arası ve özellikle
ilk iki yıl gerginliklerin yaşandığı özel bir zamandır. Bu
yıllarda çocuklar tipik bir şekilde daha asi, daha negatif,
daha saldırgan ve kızgın bir psikolojiye sahip
olabilmektedir. Eğer okul çağında iseler okul başarılarını
da etkileyen sonuçlar görülebilir. Boşanmanın etkileri
çocuğun yaşına göre farklılaşmaktadır. Bebeklik
dönemindeki (0-3 yaş) boşanmaların çocuk açısından en
az problemin yaşandığı dönem olduğu kabul edilmektedir.
Çocuk, boşanmanın hemen öncesinde gerçekleşen rahatsız
edici olay ve konulara şahit olmamaktadır. Dolayısıyla
evde bu tür yaşantılara erken tanık olması bu süreçten
daha az etkilenmesine neden olabilmektedir. Beş altı
yaşlarında ise çocuğun abartılmış korkular, huzursuzluk ve
sürekli bir endişe taşımasına neden olabilir). Çocuklar,
boşanmadan kendilerini sorumlu tutabilir, kafaları karışıp
şaşırabilir ve tekrar bağımlılık dönemi yaşayabilir. Bu
durum onların yaşam sürecinde girişimci davranışlarını
engelleyebilmektedir. Altı on iki yaşlarında ve daha büyük
yaşlarda çocuklar, evlilik ne kadar mutsuz olursa olsun
boşanmaya karşı daha az etkilenir. Bu yaş grubu çocuklar,
gelecek hakkında kaygılanabilir, kendilerini suçlu
hissedebilir, anne babalarına kızgınlık duyabilir. Okul
öncesi döneme göre bu yaş grubu çocuklar duygularını
kontrol edebilir. Boşanmadan sonra her iki ebeveynin
hayatını tekrar başarılı şekilde organize edebilmesi,
çocukların iyi gelişimleri ve psikolojisi için oldukça
önemlidir.