CEVAP:

Orta Çağ’ın sonunda, insanlardaki ölüm korkusu
dinsel bir endişenin toplumda egemen olmasına neden
olur. Cehennemin varlığına inanan ve öldükten sonra
cehenneme gitmek istemeyenler yaptıkları dua ve
ibadetlerle ve Kiliseye yaptıkları bağışlar karşılığında
öteki dünyada azap çekmekten kurtulmayı umarlar.
Hümanistler, halkta egemen olan bu inançların boş ve batıl
inançlar olduklarını savunurlar. Ruhban sınıfındaki din
adamlarının herkes gibi sıradan bir birey olarak muamele
görmelerini, ayrıcalıkları olmaması gerektiğini; matbaanın
gelişmesiyle halkın anlayabileceği dilde bir İncil’in basılıp
dağıtılması gerektiğini talep ederler.