CEVAP:

Ret sebebinin yasaklılık sebeplerinden en önemli farkı, yasaklılık sebeplerinin hâkimin tarafsız kalamayacağının kabulü açısından mutlak olmasıdır. Diğer bir ifadeyle, yasaklılık sebeplerinden birinin mevcudiyeti karşısında hâkimin tarafsız kalamayacağı kesin gözüyle bakılmaktadır. Buna karşılık, bir durumun ret sebebi olabilmesi için, onun somut olayda hâkimin tarafsızlığından şüphe edilmesini haklı kılması gerekir. Böyle bir şüphenin gerçekçi olup olmadığını öncelikle dikkate alması gerekenler davanın tarafları ve hâkimdir. Şöyle ki, somut bağlantı yahut ilişkiyi eğer taraflar veya hâkim tarafsızlıktan şüphe edilmesini gerektiren önemli durum olarak nitelendirirlerse, hâkimin reddini talep edeceklerdir. Aksi takdirde, somut bağlantı yahut ilişkinin mutlak (kesin) bir ret sebebi olarak gözetilmesi söz konusu değildir. Bundan dolayıdır ki, Hukuk Muhakemeleri Kanununun 37. maddesi, reddini gerektiren bir neden bulunmasına rağmen kendisini bizzat reddederek çekilmeyen hâkimin, iki taraftan biri ret talebinde bulununcaya kadar davaya bakabileceğini hükme bağlamıştır (HMK m. 37).