CEVAP:

Hekimler diğer tüm mesleklere kıyasla özerkliği
çok gelişmiş ve paternalist tavırlara sahip olan bir meslek
olarak yönetim kararları ile her an çatışmaya uygun bir
özelliğe sahiptir. Hekimler hastaları için en doğru ve en iyi
tanı-tedavi yöntemlerini kullanmaya çalışırken hizmetin
maliyetini, eldeki olanakları, alternatif yolları fazlaca
önemsemezler. Mesleki uygulamaları sırasında
sınırlamalardan, yönlendirmelerden ve yaptırımlardan
hoşlanmazlar. Oysa yöneticiler eldeki olanakların en iyi
şekilde kullanılmasını, verimliliği, en düşük maliyet ile en
etkin ve kaliteli hizmetin verilmesini sağlamak gibi bir
sorumluluk üstlenmişlerdir. Hekimlerin alınan kararlar,
yapılan düzenlemelerin gerekçeleri konusunda ikna
edilmeleri için onların dili ile konuşulması, klinik
yönetişim konularında bilgi ve beceri sahibi olunması,
gerekli durumlarda onların anlayacağı türde kanıtların
ortaya konulabilmesi gerekir. Sağlık kuruluşlarında
hekimler ile yöneticiler arasında gözlenen bu bitmez
tükenmez çatışmalar "beyaz önlüklüler" ile "takım
elbiselilerin" çatışması olarak sağlık yönetimi
literatüründe özel bir yere sahiptir.