CEVAP:

Bir sanat eserini tanımlarken sıkça anılan
niteliklerden biri de özgünlüktür. Ancak bu nitelik de
kökleri Rönesans’a uzanan modern bir kavramdır.
Gombrich, bir sanatçının özgün olmasını gerektiren
modern anlayışın eski toplumların çoğuna tamamen
yabancı olduğunu söyler. Böyle bir özgünlük istemi
karşısında bir Mısırlı, Çinli ya da Bizanslı usta güç
durumda kalacaktır. Batı Avrupalı bir Orta Çağ sanatçısı
bir kilise tasarlamak, bir kâse çizmek ya da kutsal bir
öyküyü betimlemek için yeni yöntemler bulma
gereksinimini kavrayamaz bile. Gombrich’e göre o
çağlarda ve toplumlarda sanatçı, tıpkı bir müzik eserini
icra eden orkestra gibi bir tür yorumcudur, geleneksel
kalıpları uygular, bunun başarısı sanatçının maharetine
bağlıdır. Sanatçının özgün (orijinal) olma fikri
Rönesans’ta yeniden doğar. Orta Çağ’da sanatçılar
eserlerine imza atmazlar bile, halbuki Rönesans’la birlikte
sanatçılar eserlerini imzalıyor, kendi üsluplarını eserlerine
yansıtıyor ve ün kazanıyorlardı.