CEVAP:

Saussure dil ile söz arasında ayrımı yapan ilk düşünürdür. Ona göre dil toplumun tüm bireylerini kuşatan soyut bir sistemdir; toplumsal ve kültürel olarak yapılandırılan bir sistemdir; söz ise gündelik konuşma ile ilişkilendirilebilir ve dilin bireyler tarafından kullanımını anlatır. Dil, toplumdaki bireyleri kuşatır, kullanım kuralları vardır ve dilin yapısına bağlı olarak toplumdan topluma değişim gösterir ancak işlevi her toplum için aynıdır. Bebeklere konuşmayı öğretmek insan eğitiminin önemli bir parçasıdır. Bu öğretimde, çocuğa belirli sesleri ya da kelimeleri söyleyebilmesi, bunlarla daha önceden kararlaştırıldığı gibi, belirli nesne ve olaylar arasında bağlantı kurma yeteneği kazandırılır. Bu başarıldığında anne, baba dil aracılığı ile çocuğa belirli koşullarda neler yapması veya yapmaması gerektiğini de öğretmiş olur. Ancak dil sadece ailelerin çocuklarına kendi deneyimlerini aktardıkları bir araç değildir. Dil, aynı dili kullanan yeni seslerin telaffuzu ve kelimelerin taşıdığı anlamlar konusunda uzlaşmaya varmış insan topluluklarının üyeleri arasında söyleşi ve haberleşmeyi de sağlar. Toplum veya grup üyelerinden biri diğerine gördüklerini ve kendi yapıp etmelerini anlatır; kendi deneyimlerini ve hissettiklerini başkalarının deneyimleri, duygu ve düşünceleriyle kıyaslayabilir. Böylelikle tüm grup üyelerinin deneyimleri bir araya toplanabilir. Annebabaların çocuklarına aktardıkları gerçekte onların kişisel deneyimleri değil, bunun grup üyelerinde gerçekleştirilen daha geniş ve yaygın bir biçimidir; eşdeyişle grubun iş birliği deneyimidir (Childe, 1988: 28-29). Dolayısıyla bir toplum içinde bireysel değerler, normlar ve gelenekler dil aracılığı ile toplumsallaşırlar ve yeni kuşaklara aktarılır.