CEVAP:

Zanaattçılık/zanaattkârlık, Sennett’e göre,
gündelik yaşamda kullanageldiğimiz eşyaları güzelce
yapabilme becerisi olarak yüksek derecede gelişmiş bir
beceri üzerine kuruludur. Zanaatkârlık sanayi toplumunda
ortadan kalkmış gibi görünse de aslında halen varlığını
korumaktadır. Çünkü zanaatkârlık temelde “bir şeyi o
şeyin kendisi için iyi yapma” ve “kendi iyiliği için bir
görevi güzel yapma arzusu”na dayanır. Dolayısıyla
Sennett’e göre bir bilgisayar programcısının, doktorun,
ressamın işine yarayabilir, hatta yurttaşlık ve ebeveynlik
bile “ustalıklı bir hüner” olarak icra edildiğinde daha etkin
olur. Kendi içinde anlamlı bir şey yapmak olarak
“nesneleştirme” zanaatçılık tarafından vurgulanan bir
durumdur. Zanaatçı herhangi bir şey üretirken, o ürünün
nesne olarak kendisine odaklanır. Bu anlamda
nesneleştirme önemlidir. Çünkü en vasıfsız bir işçinin bile
kendi içinde anlamlı bir somut üretimi ve günün sonunda
işini iyi yapmış olmanın verdiği huzur aslında işiyle gurur
duyması için yeterlidir. Ancak Sennett’e göre “Bu şekilde
anlaşıldığında zanaatçılık esnek kapitalizm kurumları
içinde huzursuzca oturur”. Bu nedenle sürekli bir değişim
üzerinden işleyen esnek kapitalizmde meritokrasi önem
kazanmıştır