CEVAP:

Şiirde konuşan kişinin ana eleştirisi bir resim sergisindeki ziyaretçilerin tablolara olan ilgisizliğini anlatmaktır. Şiir kişisinin sözlerinden eleştirdiği kesimin burjuva sınıfı olduğunu anlıyoruz. Aslına bakılırsa sanat galerileri ticari kuruluşlardır ve onların müşterileri de varlıklı insanlardır. Batı sanatının gelişimine bakıldığında zengin ailelerin sanata hamilik ettiği görülür. Başka bir ifadeyle, şiir kişisi, burjuva sınıfının resim sanatının gelişimindeki tarihî rolünü, bu kesimin sadece olumsuz yönlerine vurgu yapmak istediği için, ihmal etmektedir. Bir resim galerisinin kaliteli ortamı, örneğin duvarların cilalanıp parlatılmış olması, en lüks çiçekçiden çiçeklerin gelmesi, insanların şık görünmesi ve tabloların lüks kâğıtlara basılması, esasında sanata verilen bir önemi de gösterebilir. Şiir kişisinin bu lüks ve konforun sanatın içeriğiyle ilgili olmadığını vurgulaması anlamlıdır ancak bir resim sergisinin başka bir şekilde açılma olasılığı da sanat piyasasının mantığına aykırıdır. Öte taraftan, şiir kişisi, resim sergisindeki insanların sanat karşısında yeterince hassas olmadıklarını iddia ederken başka bir noktada kendisi de eleştirdiği kesime karşı eksik bir duyarlılıkla yaklaşmaktadır. Dikkat edilecek olursa şiir kişisi, sergideki insanların kılık kıyafetine, kadınların makyajına, içki içip müzik dinlemelerine odaklanmakta; yani onlara karşı yüzeysel bir bakış açısı geliştirmektedir. Başka bir deyişle, şiir kişisi, resimlere karşı duyarlı ama insanlara karşı duyarsız davranmaktadır.