CEVAP:

Bu anlaşmaların modeli 1944 Şikago Konferansı’nda geliştirilmiştir.
Şikago modelinde temel olarak aşağıdaki düzenlemeler yapılır:
• Taraf ülkelerin hava taşıyıcılarının atanması ve uçuş yetkilerinin verilmesi ve iptali
• Havaalanı kullanım ücretleriyle ilgili ulusal hava taşıyıcıları ile eşit muamele
• Uçuşa elverişlilik sertifikalarının ve uçuş lisanlarının karşılıklı olarak tanınması
• Diğer taraf ülkeye giriş ve çıkışlarda ve sınırlar içindeki hava trafiğinde yolcu, uçuş personeli
ve yük bırakma ve alma durumunda ulusal düzenlemelere uyma yükümlülüğü
• Uyuşmazlıkların çözümlenmesi
• Anlaşmanın sona ermesi
• Kalkış noktaları, ara noktalar ve planlanan varış noktalarını tanımlayan rota tarifesi
Bu model anlaşmaya uygun olarak yapılan ikili anlaşmalar iki kısımdan oluşmaktadır.
Birinci kısım şu konularda Şikago Konvansiyonu’na uygun hükümleri içermektedir: hava
meydanları ücretleri, belirli şeylerin (benzin, yağ, yedek parçalar, teçhizat, yer stokları)
vergiden muafiyeti, uçuşa elverişlilik ve hava personeli ehliyet belgelerinin karşılıklı olarak
tanınması, yolcu, uçuş ekibi ve yükün ülkeye giriş ve çıkışları hakkında yerel mevzuatın
tatbikine ilişkin kurallar, ihtilaflarin halledilmesi usulü, anlaşmanın değiştirilmesi veya
feshine dair hükümler vb. gibi. İkinci kısım hava yolları, iniş yerleri ve kurulacak servislere
tanınan seyrüsefer serbestileri hakkında hükümleri içeren bir annex=ek ten ibarettir.
Anlaşmanın asıl önemli kısmı budur. Bu model başlangıçta çok sayıda ikili anlaşmanın
temelini oluşturmaktadır. Bununla birlikte trafik haklarını genişleten düzenlemeler, kapasite
ve tarifeler konusunu içermemektedir.