CEVAP:

Medyada kadınlar, fedakâr anne, iyi ve sadık eş, yuva yıkan fettan kadın veya çekici/güzel, seksi ve bunu kötü emelleri için kullanan kötü ruhlu kadın biçiminde sunulmaktadır. Medya metinleri ağırlıklı olarak cinsiyetçi, ataerkil ve kapitalist düzen eksenli üretilmektedir.

1980’lerden itibaren medya ürünlerinde kadın ve erkeklerin görece daha dengeli ve eşitlikçi bir biçimde temsil edildiği; geleneksel kadın imgesinin yanında kendinden emin, çalışan, rasyonel, güçlü ve bağımsız kadın imgesinin de üretildiği görülmektedir. Fakat eve sıkışan güçlü kadının aile/iş arasında kaldığı ve mutsuz olduğu gözlemlenmekte iken 1990’lardan itibaren güzel, başarılı, aile ve iş yaşamını dengelemiş “süper kadın” imgesi medyada dolaşıma girmiştir.

1980’lere kadar televizyonlarda görülen karakterlerin ancak %20 civarı kadınken, 1980’lerle birlikte -erkek egemenliği sürse de- kadınların sayısının arttığı görülmektedir. Ama televizyon programlarında sayısı artan kadınlar daha çok ev, evlilik, aile gibi konularla ilişkilendirilmekte; daha pasif, zayıf, etkisiz, destekleyici, kurban, gülünç olarak yer bulmaktadır. Ayrıca kadınların sorunları, genelde sadece romantik kaynaklı olmaktadır.

Türkiye’de diziler düşünüldüğünde az sayıdaki ayrıksı örneğin dışında erkeklerin iş yeri patronları veya yöneticiler, kadınların da onların yanında çalışan mimar, moda uzmanı, kuaför, sekreter gibi ikincil statülü işlerde yer aldığı görülmektedir. Patron olan erkekler ile şirket çalışanı kadınlar arasındaki en temel çelişki aşk ilişkisidir; bir türlü normalleşemeyen duygusal hayatlarıdır.