CEVAP:

Kentsel koruma ve kültürel peyzajların geçmiş deneyimleri pasif ve nesne odaklı koruma politikalarından aktif ve kültür odaklı, somut olamayan boyutların ve insani değerlerin eklenmesi ile, devamlı süreçlere dönüşen bir yaklaşıma ihtiyaç duyulduğunu ortaya koymaktadır (Mahajan, 2008: 25). Bu dönüşümün anıt eser korumasından insan odaklı bir korumaya, tek bir kültür varlığından tüm bir yerleşmenin korunmasına, anıtsal geçmişten gelen ve tarihi değerlerin pasif korunmasından yaşayan kültürlerin korunmasına, saygı duyulduğundan değil işlevsel gereksinimlerden ortaya çıkan korumaya, kültür varlıklarının görsel özgünlüklerinden sosyo kültürel özgünlüklerini öne çıkaran bir koruma yaklaşımına, kültür varlıklarını fiziksel sermaye olarak değerlendiren bir korumadan bu varlıkların sosyal, kültürel ve sembolik değerlerini bir sermaye olarak gören korumaya, sürdürülebilir bir koruma yaklaşımına doğru geliştiği görülmektedir