CEVAP:

Tipik hibridizasyon denemeleri şu basamaklardan oluşur: Tek zincirli probların üretimi ve işaretlenmesi, hedeflenen nükleik asit dizisinin tek zincirli hale getirilmesi, hedef ve prob DNA’larının birleşme için bir arada bırakılmaları ve hibridizasyon reaksiyonunun saptanması. Problar kısa nükleik asitlerdir ve bilinen hedef DNA’nın aranmasına yönelik olarak tasarlanır. Daha sonra problar hibiridizasyonun saptanabilmesi için işaretlenir. Bir probun sentezi için öncelikli olarak hedef DNA’nın nükleotid dizisi mutlaka bilinmelidir. Probların hazırlanmasında genellikle a. plazmidler, l fajları veya kozmidlere klonlama, b. yaklaşık 20 oligonükleotid bazı içeren probların kimyasal yolla sentezi, c.bilinen dizinin PCR ile çoğaltılması işlemleri kullanılır. Problar hibridizasyonu takiben hedef nükleik asit dizisinin saptanması için mutlaka daha önceden işaretlenmiş olmalıdır. İşaretleme radiyoaktif veya nonradiyoaktif maddelerle yapılır. 32P, 35S, 125I elementleri en çok kullanılan radyoaktif izotoplardır. Radyoaktif işaretlerle işaretli probların kullanıldığı durumlarda, hibridize olan DNA’lardaki birleşmenin olup olmadığı veya hibiridizasyon miktarı radyoaktivite ölçülerek gerçekleştirilir. Bu işlem için sintilografi ölçücüsü veya X-ışınımı otoradyografisi kullanılır.