CEVAP:

Keynes’in temel yaklaşımı ekonominin tam
istihdamın altında olduğu, dolayısıyla kullanılmayan (atıl)
bir kapasitenin mevcut olduğu varsayımına
dayanmaktadır. 1929 yılında yaşanan Büyük Bunalım’ı
ifade eden bu varsayımın geçerli olması halinde, talebin
arttırılması ile fiyatlar değişmeden toplam çıktıyı arttırmak
mümkündür. Çünkü Keynesyen alanda verili fiyat
düzeyinde atıl üretim kapasitesi bulunmaktadır. Keynes
tarafından yapılan öneri, devletin kamu harcamalarını
arttırarak talebi arttırmasıdır. Kamu harcamalarının
artması sonucunda talep artacağından, hedeflenen tam
istihdam çıktı ve gelir düzeyine ulaşılacaktır. Çıktı
düzeyindeki artış fiyatlara yansımamaktadır. Firmalar
denge fiyat düzeyinde daha fazla mal arzetmeye hazır
iken, kamu harcamaları ile artan toplam talep fiyatları etkilememekte, sadece çıktı ve istihdam artmaktadır.
Keynesyen varsayımlar altında para arzındaki artış da
benzer bir sonuç yaratacaktır. Toplam arz eğrisi yatay ise
fiyatlar değişmediğinden, para arzının artmasıyla reel para
miktarı artmakta, faizler düşmekte ve buna bağlı olarak
yatırımlar ve dolayısıyla toplam talep artmaktadır. Burada
bütün bu sonuçların ortaya çıkmasının ancak dışlama
etkisi olmaması halinde mümkün olabileceği dikkate
alınmalıdır.