CEVAP:

Bedenin bir haz nesnesi ve seçkinlik simgesi haline dönüştüğü tüketim kültürlerinde, bedenin fiziksel görünümüne, estetiğine, meme, kalça gibi unsurlarına, kilo, boy vb. gibi niteliklerine ilişkin “olması gereken”leri belirleyen değerlerin ortaya çıkardığı bir “Beden imajı” kavramı ile karşılaşmaktayız. 90-60-90 ile sembolleştirebileceğimiz bu değerler grubu, hem bireyin kendi bedenini hem de başkalarının bireyin bedenini değerlendirmesinde kullanılan değerlendirme ölçütlerinden oluşmaktadır. Beden imajının günümüz toplumlarında bu kadar sık dillendirilmesi ve daha çok kadın bedenlerini işaret etmesi, günümüz toplumlarında feminenliğin/kadınsılığın sosyal inşasının beden ve onun “olması gereken” nitelikleri üzerinden yapıldığının da bir göstergesi olmaktadır. Beden imajı aracılığıyla stigmanın en ideal şekilde dışa vurumunda, tüketim kültürünün belirlediği araçlardan biri olan estetik cerrahi aracılığıyla kadın bedenine “tasarı” ya da “kültürel plastik” şeklindeki bakışı, kadın bedenindeki değişim ile karşılığını bulmakta ve kadın bedenini, bir tür ‘hamur’ gibi görmekte ve biçimlendirmektedir. Meme, kadınlığın kültürel bağlamlı sosyal değerlendirilmesinde çok önemli bir ağırlığa sahiptir. Toplumsallaşmanın ilk aşamalarından başlayarak kadın olma, bir cinsiyet kimliğine, toplumsal rollere ve toplum içinde bir statüye sahip olmanın çok önemli bir parçası olarak tanımlanmıştır. Bu tanımlanma, kadın bedenine ilişkin cinsiyet rollerini öne çıkaran toplumsal patriarşik değerler (memenin süt verme ve cinselliği barındırma işlevlerinin iki temel rolü işaret etmesi bağlamında) ile de paralellik göstermektedir. 20.yy’ın ortalarından başlayarak kendisini daha net hissettirmeye başlayan tüketim toplumunun kültürel değerleri içinde kadın cinsel uzuvları, bu ekonomik ve kültürel yapıya uygun bir şekilde, ticari ve reklamsal bir niteliğe de kavuşmuştur.