CEVAP:

Giritliler esas olarak doğa tanrılarına tapıyorlardı. Saray içindeki bir mekân, tapınak olarak kullanılabildiği gibi, dağlarda da ibadet mekânları vardı. Dağlardaki ibadet mekânları doruk tapınakları ve mağaralar idi. Dağların doruklarına yakın çok sayıda “tapınak” keşfedilmiştir. Ancak, her ne kadar “doruk tapınağı” dense de, çoğu, dağların en yüksek noktalarında değildi. Önemli olan, belli bir yükseklikten aşağıdaki yerleşimin görülebilmesi ve aynı şekilde aşağıdan da tapınağın görülebilmesiydi. Doruk tapınaklarında ele geçen altından yapılmış minik çifte baltalar ve Linear B tabletleri, bu tapınakların yalnızca halkın aşağı tabakalarının değil, saray mensuplarının da ibadet mekânı olduğunu göstermektedir. Bu tapınaklara bırakılan kilden adak eşyaları arasında çiftçilere yararlı ufak hayvanların modelleri ile sağlığına kavuşması istenen kol ve bacak gibi insan uzuvları da bulunmaktaydı. Doruk tapınaklarının yanı sıra mağaralar da ibadet yeri olarak kullanılmıştı.