CEVAP: Vâlâ Nureddin’in (Vâ-Nû, 1901-1967) Baltacı ile Katerina (1928)dır. Popüler tarihî roman vadisinde Abdullah Ziya Kozanoğlu (1906-1966) Seydi Ali Reis (1927), Malkoçoğlu (1933), Battal Gazi Destanı (1937), Cengiz Han’ın Hazineleri (1962); Feridun Fazıl Tülbentçi (1912-1982) Yavuz Sultan Selim Ağlıyor (1947), Barbaros Hayrettin Geliyor (1949), Turgut Reis (1958), Cem Sultan (1959), Hürrem Sultan (1960), Kanunî Sultan Süleyman (1962) gibi romanlarında, biyografiden çok kurmacaya yakın dururlar. Türk edebiyatında biyografi türünde asıl ilk örnek, Hasan Âli Yücel’in (1897- 1963) yazdığı Goethe: Bir Dehanın Romanı (1932) başlığını taşır. Türk edebiyatında kronolojik bakımdan ikinci ve üçüncü sırada yer alan biyografik romanlar, Mehmet Emin Erişirgil’in (1891-1965) Ziya Gökalp: Bir Fikir Adamının Romanı (1951) ve Mehmet Âkif: islâmcı Bir fiairin Romanı (1956) adlı eserleridir. İlhan Selçuk’un (1925-2010) Yüzbaşı Selahattin’in Romanı (2 cilt, 1973, 1975), Halikarnas Balıkçısı (Cevat fiakir Kabaağaçlı)’nın (1886-1973) Uluç Reis (1962) ve Turgut Reis (1966) romanları da biyografik romanın sınırları içinde değerlendirilebilir. Tahir Alangu’nun (1916-1973) Ömer Seyfettin: Ülkücü Bir Yazarın Romanı (1968), ismail Fatih Ceylan’ın (196?-) Romancının Romanı-Yavuz Bahadıroğlu (2000), Orhan Okay’ın (1930-) Bir Hülya Adamının Romanı-Ahmet Hamdi Tanpı- nar (2010) kitapları, adlarında roman sözcüğü yer almasına; Yusuf Ziya Ortaç’ın (1895-1967) ismet inönü (1946) adlı kitabı ise arka kapağında bir hayatın romanı ibaresi bulunmasına rağmen roman değil biyografi / monografi örnekleridir.