CEVAP:

Her şeye rağmen 20. yüzyıl, çocuğa yaklaşım, çocukla ilgili politikalar, hizmetler, çocuğun gereksinmeleri ve çocuk hakları açısından bir çocuk yüzyılı olarak değerlendirilmektedir.Ancak 21. yüzyılın daha başlangıç yıllarında Türkiye’de Çocuk Koruma Kanunundan da görüyoruz ki, Türkiye’de çocuk adalet sistemi henüz oluşum halindedir. Çocukların haklarını elde edebilmeleri için okulların, mahkemelerin, yardım kurumlarının, sosyal kurumların ve çocuklarla ilgili mesleklerin reformdan geçirilmeleri şart görünüyor. Bu hak arayışı, çocukların manevi taleplerinin kabulünü, taleplerin yasalarda kanunlaşmasını, yasaların incelenmesini ve sürekli olarak yeniden değerlendirilmesini gerektirecektir. En önemlisi yetişkinlerin çocuklara yönelik tutumlarının değişmesini gerektirecektir. Bu tutumsal değişiklikler olmazsa yasal reformlar yalnızca sınırlı bir değere sahip olarak kalacaktır. Korunmaya muhtaç çocuk açısından çocuk esirgeme hizmetinin özelliklerini özetlersek; devlet bütün çocukların babasıdır. Öz anababa veya onların yerini alan kişiler yoksa ya da bu kişiler çocuğa ihmal, fena muamele gibi olumsuz davranışlarda bulunuyorlarsa, devletin çocuğu korumak için müdahale etme hakkı ve sorumluluğu vardır. Devlet bu sorumluluğunu koruyucu bir hizmet kurumuna devretmiştir. Dolayısıyla kurum açık olarak bu işle görevlendirilmiştir. Müdahale gerekiyorsa harekete geçmek ve hizmetini çocuk artık tehlikede olmayıncaya kadar sürdürmek zorundadır. Devlet bu anlamda birincil koruma ve gözetme kurumudur.