CEVAP: Türkiye’de kırsal kesimde dindarlığın daha yaygın olduğu yaygın bir görüştür. Ancak gerçek şu ki, kırdan kente gelenlerin dine daha kolay sarılmaları, kırda aynı ölçüde bir dindarlığın olduğu anlamına gelmiyor. Daha derin analizler, göç olgusunun kendisi ve akabinde kent hayatına intibak süreci dindarlığın gelişimine çok özel bir katkıda bulunuyor. Bunda kent hayatına ayak uydururken dinin sağladığı anlam dünyası, cemaat dayanışması ve ontolojik güvenlik alanının çok büyük önemi olduğu söylenebilir. O yüzden Cumhuriyet döneminde bir yandan dini gündelik toplumsal hayattan çekmeye dönük devlet siyasetleri varken özellikle ellilerden itibaren başlayan göç dalgalarının akabinde dinin toplumsal hayatta giderek daha görünür hâle geldiği açıkça görülmektedir. Türkiye’de 1950 yılından beri devam etmekte olan bir kırdan kente göç hareketi 2012 yılına kadar toplumun yüzde ellisinden fazlasını kırdan kente taşımıştır. Bu kentleşmeye paralel olarak gözle görünür bir dindarlaşma da kaydedilmiştir. Burada genellikle dindar insanların kırdan kente göç ettiği düşünülmekte ise de işin daha doğrusu kente gelen göçmen dalgalarının kentte dindarlaşması söz konusu olmaktadır. Burada kent dindarlığı da bütün boyutlarıyla tartışma konusu olmaktadır.