CEVAP:

Ünlemler, duyguların ya da doğada insan sesi dışındaki seslerin yansımalarıdır. “ İfadeleri ses yapılarına dayanır. His ve heyecanlarla tabiattaki seslerin ses halindeki tezahürleridir: âh, (ah), vâh (vah) eyvâh, ay, vay, oy, of, öf, püf, tu, oh; pat, küt, çat, çut, şrak, miyav, tıs gibi, hop, di, haydi, gibi teşvik edatları ile pist, oşt gibi ürkütme edatlarını da bunlara katabiliriz. Aslında isimken edat şeklinde de kullanılan aman, yazık gibi kelimeler de bunlardandır. heyhât, âferin, sakın, hazer, hah, yuh, yuha, hâşâ gibi kelimeler de ünlemdir. İsimlere en yakın edatlardır. Bazılarının isimleştikleri, o ünlemin ismi oldukları, isim hâlinde kullanıldıkları görülür. ah-la-, miyav-la- gibi.” (Ergin, 1986, s. 349)