CEVAP: XVII. yüzyıl tezkirecilerinin bütünüyle olmasa da ağırlıklı olarak şairler hakkında biyografik bilgiden ziyade şiirlerinden alınan örnek metinlerin esere taşındığı bir tarzı tercih etmeleri, tezkireleri, şiir severlerin beğenisine sunulan birer şiir mecmuasına veya antolojiye dönüştürmüştür. Bu durum, mensur bölümleri çok sınırlı tutulan bu eserlerin nesir tarzının birer ürünü olarak değerlendirilmesini de güçleştirmiştir. Başta Salim ve Safayî olmak üzere XVIII. yüzyıl tezkirecileri çoğunlukla, XVI. yüzyıldaki seleflerinin yoluna geri dönerek tezkireleri yine Türk nesir edebiyatının en önemli eserleri arasına dâhil etmişlerdir. Bununla birlikte bu yüzyılda antoloji tipi tezkirecilik geleneği de Bursalı Belîğ’in Zübdetü’l-Eşar’a ve Silahdarzade’nin Belîğ’e yazdığı zeyillerle süregelmiştir. XVIII. yüzyıl tezkireciliğinin ilginç bir örneği de Ahmet Lutfî adlı bir mahkeme kâtibi tarafından yazılan Tezkire-i Şuara’dır. 1708-1740 tarihleri arasında Tekirdağ’da yetişen yirmi şairin biyografilerini içeren Tezkire-i Şuara, sadece belli bir şehirde yetişen şairleri kapsaması açısından ilginçtir.