CEVAP:

XVII. yüzyılda Osmanlı sahası halk edebiyatı büyük gelişme ve genişleme gös­termiş, en parlak durumuna gelmiştir. Asker ocaklarında, kalelerde, serhadlerde, saray ve konaklarda, kasaba ve köylerde pek çok saz şairi yetişmiş, usta sanatkârlar çıkmıştır. Halk hikâyeciliği, meddahlık, halk tiyatrosu (orta oyunu) ve karagöz büyük rağbet kazanmış, bu sahalarda zengin eserler ortaya çıkmıştır. Halk edebi­yatı ve sanatçı yüksek zümre arasında ilgi uyandırdığı gibi, saz şairleri de aruz vez­niyle eserler vermişlerdir. Böylece iki zümre edebiyatı arasında bir yakınlaşma gö­rülmektedir. Halk şiirinin nazım şekilleri ve halk edebiyatının nazım türleri bu asır­da belirli kuralları tamamlandığı gibi, saz şiirinin en büyük şairleri de bu asırda ye­tişmiştir. Karacaoğlan, Aşık Ömer ve Gevherî yalnız bu asrın değil, bütün halk şii­rinin yüksek ustaları olarak kabul edilmişlerdir.