CEVAP:

XVIII. asrın başlarından itibaren klasik edebiyatın yavaş yavaş çözüldüğü görülüyor. Bu çözülme, bir yenileşme gayretini de beraberinde getirdiği için edebiyatın gelenekli unsurlarının değişimi yolundaki teşebbüsler zaman zaman “inhitat”, “inkıraz” gibi sıfatlarla adlandırılmıştır. Oysa geleneğin bozulmaya ve dönüşmeye başladığı yerde yeni bir edebiyat anlayışı yeşermeye çalışmaktadır. XIX. asra bu dikkatle bakıldığında onda, geleneğin devam etme çabası yanında, filizlenmeye çalışan modern edebiyatın ilk işaretleri de fark edilecektir. Klasik edebiyatın ne zaman sona erdiğini ve modern edebiyatın ne zaman başladığını söylemek çok da kolay değildir. Yanlış olan, birinin sona erdiği gün diğerinin başladığını düşünmektir. Yenilik geleneği dönüştürürken gelenek de yeniliğin boyutunu ve karakterini belirler. Hiçbir gelenek, çağını inkâr ederek değişmeden kalmayı başaramazken hiçbir yenilik de köklerini geleneğe uzatmadan tutunamaz. Her gelenek bir zamanlar yeniydi ve her yeni, bir gün geleneğin parçası olmaya adaydır.