CEVAP: Yabancı ülkelere gönderilen elçilerin gittikleri yerlerde gördüklerini ve yaşadıklarını, oradaki siyasî gelişmeleri ve yaptıkları çalışmalarla ilgili sundukları bir tür rapor da kabul edilebilecek sefaretnameler, kimi sefirlerin kaleminde bir rapor hüviyetinden ileri giderek bir “eser”e dönüşmüş, bir “edebî tür” özelliği kazanmıştır. Sefaretnameler, elçilerin gittikleri yerlerdeki siyasî hadiselerin dışında, oraların tarihî, coğrafi ve mimari yapısının yanı sıra toplumsal ve kültürel özellikleri hakkında da yer yer bilgi vermesi bakımından bir çeşit seyahatname de kabul edilebilir. XVIII. Yüzyıl seferatnamelerinin başlıcaları şunlardır; ? Mehmet Çelebi’nin Fransa Sefaretnamesi ? Ahmet Dürrî Efendi’nin İran Sefaretnamesi ? Vasıf Efendi’nin İspanya Sefaretnamesi ? Nabî’nin Tuhfetü’l-Harameyn’I ? İbrahim Hanif’in, Hasıl-ı Hacc-ı Şerif liMenazili’l-Harameyn’i, ? Mehmet Edib’in, Behcetü’l-Menazil’I