CEVAP: XVII. Yüzyılın sonu XVIII. Yüzyılın başlarında tarım sisteminde önemli bir değişim yoktu. İş aletleri, tarım teknolojisi ve köy ekonomisi kültürü daha önceki dönemler gibiydi. Köy ekonomisinde ürün artışı sadece kuzeyde ve güneyde yeni topraklarıın benimsenip tarım alanlarına dönüştürülmesine bağlıydı. Gelirlerini arttırmak amacıyla zenginler ailelerini bir avluda yerleştirmeye başladı. Bir avluda birkaç köylü ailesi ile birlikte posad aileleri de bulunuyordu. 1710’da tutulan listelerde avluların sayısı * azalmıştı. Kişi başına verginin uygulanması halktan alınan vergiyi iki kat arttırdı. Vergi veren halkın bütün sınıfları kişi başına 70 kopikten başka 40 kopik töyçüyü de (Eskiden toprak sahiplerinin köylülerden para veya mahsul olarak aldıkları vergi) devlet hazinesine ödemeliydi. Toprak sahibi köylü ise bu vergiyi kendi efendisine verirdi. Köylü kişi başına verginin dışında birçok baflka vergi de ödemekte, yolların döşenmesi vb. yükümlülükleri de yerine getirmekteydi. Bu devirde hafif sanayinin esas unsuru dokumacılıktı. Buradan elde edilen gelirin büyük bölümü düzenli ordu ve donanmanın ihtiyaçlarına ayrılmaktaydı. Dokumacılığın merkezi Moskova idi.