CEVAP:

Yaşlanma ile birlikte, genç kuşaklar tarafından daha az gereksinim duyulan yaşlı bireyler, ‘yaşlı ayrımcılığı’ ve ‘sosyal dışlanma’ya maruz kalabilmektedirler. Bu nedenle yaşlı insanlar yaşam içinde insan hakları ihlali riski altında olan başka bir gruptur. Yaşlı istismarı ile çocuk, kadın gibi diğer istismar edilenlere yönelik araştırmalardan esinlenerek ilgilenilmeye başlanmıştır. Yapılan çalışmalar sırasında şiddetin çocuğa, kadına olabildiği gibi yaşlıya da olabildiği farkedilmiş ve bu konuda araştırmalar 1980’li yıllarda önem kazanmıştır. Araştırmalar, ailesinde bakılan bağımlı yaşlının fena muameleye özellikle yetişkin çocukları tarafından uğradığını ayrıca ihmal ve psikolojik olarak fena muamele görmesinin de söz konusu olduğunu göstermiştir. Bu yaşantılar duygusal-ekonomik birçok alanda olabilmektedir. Cinsiyet, sağlık, yaş, eşle ilişki kalitesi, istismar öyküsü de dahil olmak üzere birden çok faktör yaşlıyı istismara uğratabilmekte ve risk düzeyine etkide bulunmaktadır. Yaşlı istismarı ile ilgili son bir risk ise sosyal izolasyondur. Birçok çalışma sosyal olarak izolasyon yaşayan yaşlıların bu durumu yaşamayanlardan daha az sosyal desteğe sahip olduklarını göstermiştir. Eğer dışarıdan bir kişi istismarı görmez ve rapor etmezse istismar eden kişi bu davranışına devam etmektedir. İstismar edilen yaşlı bu davranıştan utanmakta ve sosyal ilişkilerini kesmektedir. Dolayısı ile istismar edici davranışlar sürmektedir. Diyebiliriz ki genel anlamda yaşlı ayrımcılığı yaşlı nüfusun ve dolayısıyla yaşlı bireylerin gereksinimlerinin artmasıyla gündeme gelen ve gerekli tedbirlerin alınmaması durumunda yaşlıların ötekileştirilmesine neden olan önemli bir sorundur.