CEVAP: Kandehar Krallığı, MÖ 3. yy. da Yunan âlemi ile Hint âleminin gayet karakteristik bir birleşme noktası idi. Kandehar eyaleti, Yunan heykeltıraşlarının eserleri ile süslenirken -ki birçokları bulunup incelenmişlerdir- Hindistan’ı son defa istila ile MÖ 120-75 yıları arasında egemenlik süren Yunan hükümdarı Manander (Hintlilerce Melinda) zamanında, Hint limanlarında, bir tarafı Sanskritçe ve diğer tarafı Yunanca yazılı paralar kullanılırken - ki bunlardan Avrupa müzelerinde pek çok vardır- Yunan müzikçileri de Hint prenseslerinin saraylarında ilgi görmekteydiler. MS 1. yy. da yaşayan Amasyalı Strabon, coğrafyasında “Batılı genç müzikçi kızlar Hindistan’da hoşa gittiğinden mutlak bir ticaret malzemesidir” diyor. MÖ 1. yy. da İskenderiyeli hükümdarların emri altında çalışan ve Kızıldeniz yolu ile Hindistan’a kadar giden Yunan gemicisi Sizikli Eödoks, gemisine yük yerine Musika Pesiskarya (Mousica Paidiscaria) yükletir. Yunan edebiyatı da aynı şekilde Hindistan’a girmiş değil miydi? Örneğin, Dijor Krizostume, Hintlilerin Homeros’u tercümesinden okuduklarını söyler. Yunanca genel bir dildir (Fuşe), Kanderahar’a göre Karakdoudik kabartmaları üstünde görülen birkaç çalgıcı resminin, “Kondeharve” denilen, ilk bilimsel “Sanskrit Müziği” kitabının sahibi (MS 1. yy. da yaşayan Behrat) de işte bu yedi Kandeharvelerden biri idi, gerçekten, Behrat’ın, Kuzey Hindistan’dan olduğu anlaşılmıştır.