Sıcak araçlar, izleyiciye tamamlanmış ileti­ler verirler ve izleyicinin yapması gereken fazla bir şey yoktur. Bunun nedeni aracın bütün iletilerini tamamlanmış olarak göndermesidir. İzleyicinin, bir alıcı olarak radyonun, sine­manın ve fotoğrafın ilettiğine yeni bir şey eklemesine gerek yoktur.

Sıcak araçlar, izleyiciye tamamlanmış ileti­ler verirler ve izleyicinin yapması gereken fazla bir şey yoktur. Bunun nedeni aracın bütün iletilerini tamamlanmış olarak göndermesidir. İzleyicinin, bir alıcı olarak radyonun, sine­manın ve fotoğrafın ilettiğine yeni bir şey eklemesine gerek yoktur.

Elektronik araçların gelişme­siyle birlikte, kitle iletişim araçları dünyayı tek bir Evrensel (Global) Köy’e dönüştürmüştür. Aradan 50 yıl geçmiş olmasına rağmen konunun önemi şuradan kaynaklanır: Bu yıllar elektronik teknolojinin yaygınlaştığı, bu teknolojilerle donatılmış olan araçların günlük yaşama girdiği dönemdir. Kitle iletişim araçları içinde özellikle televizyon elektronik tek­noloji donanımıyla dünya üzerindeki her eve ulaşma çabası içine girmiştir. Bütün bu ge­lişmeler sonucunda McLuhan’ın vurguladığı Evrensel Köy’e yöneliş önemli bir saptamadır.

Fotoğrafın temel teknolojisi fizik ve kimya bilimleriyle ilgilidir. Fizik bilimiyle ilgili olarak karanlık kutu (camera obscura), fotoğraf makinesi ve optik konularından; kimya bilimiyle ilgili olarak ise ışığa karşı duyarlı yüzeyler, gizli görüntü, gerçek görüntü ve kağıt yüzey üzerinde fotoğraftan söz edebiliriz.

Kitle iletişim araçları arasındaki ilişki iki temel üzerinde gelişmektedir. Birincisi teknolojinin belirleyiciliğidir. İkincisi ise farklı kitle iletişim araçlarının ortaya çıkardığı yeni ortamlardır.

Yeniden yapılanma şudur: Karanlık kutunun bir delik şeklin­deki görüntü oluşturan teknolojisi, fotoğraf makinesinde yeniden yapılandırılarak ob­jektif haline gelmiştir.

Fotoğrafın ortamında film, ardından video doğ­muştur. Bu araçlar birbirlerini yeniden yapılandırmıştır.

Remediation denildiğinde önceki-sonraki yani eski-yeni kitle iletişim araçları arasındaki ilişki anlaşılır. Tükçe karşılığı olarak; dolayımlama ve yeniden-medyalaştırma sözcükleri yer yer kullanılmaktadır.

Eski-yeni fotoğraf denildiğinde, insanlık tarihinde analog ve sayısal olarak adlandırı­labilecek iki farklı dönemden söz edilmektedir. Bunlar sadece iki farklı teknolojik dönem değil, aynı zamanda, iki farklı düşünce biçiminin dönemidir.

McLuhan teknolojiyi toplumsal yaşam içinde belirleyici bir öğe olarak ele alır. Bu ba­kış açısından yola çıkarak toplumsal yaşam içinde teknolojik gelişmeleri, Analog ve Sa­yısal olmak üzere iki döneme ayırabiliriz.

Teknolojik gelişmeler ışığında analog teknolojiler yerini sayısal teknolojilere bırakmıştır. Başka bir deyişle, kaynağından çıkan bir verinin kaynağından çıktığı şekilde kaydedilme, saklanma ve çoğaltması olan analog yerine; sayısal teknoloji yardımıyla artık veriler, 0-1 ya da evet-hayır şeklinde kodlanarak kaydedilmeye, saklanmaya ve çoğaltılmaya başlan­mıştır.

Sayısal teknolojinin temel belirleyici özelliği olan verileri basamaklayarak işlemesi, yeni fotoğrafın da belirleyici özelliğidir. Sayısal olarak ifade edilen her olgu 0-1 ya da Evet- Hayır şeklinde birimlere ayrılarak değerlendirilir. Sayısal fotoğraf denildiğinde, tek bir bü­tün olarak fotoğraf değil, küçük noktalardan oluşan bir bütünü düşünmek gerekir. Başka bir deyişle kolaylıkla dağıtılabilen ve yeniden istenilen şekilde birleştirilen görüntülerden söz edilmektedir.

Fotoğrafın belge ve gerçeği temsil etme özel­liği, Piksellerden oluşan ve bir ağ sistemi içinde yer alan fotoğrafın belge olma özelliği ve gerçeği temsil etmesi döneme özgü ola­rak yeniden tartışılmaya başlanmıştır. Piksellerden oluşan her fotoğraf, basit yazılımlarla neredeyse çekim aşamasından başlayarak yönlendirilebilmektedir. Ağ sistemi içinde yer alan fotoğraf bir başka kullanıcı tarafından da yeniden işlenebilir durumdadır.

Fotoğrafçının konumu giderek optik yoluyla yüzey üzerine resmeden yerine, yüzey üzerinde görsel tasarım yapan durumuna dönüşmüştür. Fotoğrafçı görsel olanakları kullanma ve aynı zamanda fotoğraf makinesine de sahip bir yaratıcı konumundadır. Remediation döneminde fotoğraf, belgeleme ve gerçeği kaydederek çoğaltan bir aracın ötesine ulaşmıştır. Yeni fotoğraf, yeni görsel dünyanın bir parçasıdır.

Sayısal teknolojiyle bir köprü fotoğrafı çekildiğinde, köprü bir bütün olarak değil pikseller şeklindeki küçük parçalardan oluşa­rak kaydedilir. Köprü fiziksel gerçek olarak görüntüde vardır, ancak bu fiziksel gerçek istenildiği an kendisini oluşturan küçük parçalar yoluyla bir başka fiziksel gerçek şekline dönüştürülebilir. Sayısal fotoğrafın kaydettiği her fiziksel gerçek; bir şekilde değişmeye, dönüşmeye hazırdır. Bu anlamda, yeni fotoğraf için fiziksel gerçeğin yüzey üzerinde kurtu­luşunun ortamı demek yanlış olmaz.

Yeni fotoğraf, XIX. yüzyılda özellikle fotoğraf yoluyla ortaya çıkan görüntünün inandı­rıcılığı olgusunu, tepe taklak hale getirmiştir. Hem fotoğraf makinesi hem de çekim sonra­sı süreçler görüntünün inandırıcılığını ortadan kaldırmaya yönelik etkileri içerir. Fiziksel gerçek içinde bulunduğu koşullarla kaydedilmiş olsa bile bilgisayar ortamında bu fiziksel gerçek yeni bir gerçek haline dönüştürülebilir. Genel kabul gören görüş, sayısal fotoğra­fın inandırıcı olma özelliğini yitirmiş olduğu yönündedir. Bu şekliyle düşünüldüğünde yeni fotoğraf, gerçeklikten ve inandırıcılıktan uzaktır.

Yeni fotoğraf için söylenmesi gereken iki önemli olgu vardır: İlki daha önce sözünü ettiğimiz küresel bir ağ tabanı üze­rinde yapılanması, ikincisi ise tıklama olarak bilinen inter aktif çift yönlü iletişim ortamı sağlama durumudur. Sayısal fotoğrafın yer aldığı ortamlar (web tabanlı ortamlar) izleyici tarafından sadece izlenen bir şey durumundan çıkarak karşılıklı ilişki kurulabilen bir şey haline gelmiştir.

Belirleyici olan sayısal teknoloji, XXI. Yüzyılın fotoğrafı için yol gösterici bir rehberdir. Bu yol gösterici teknolojinin sıradan değil detaylı bilinmesi gerekir. Bilinmediği durumda smart teknoloji, kendine özgü aklıyla fotoğrafçıyı yönlendirir. Bu şekilde, fotoğrafçı sıradan ve tek düze bir durum içine girer. Bunun tersi ise smart teknolojiyi kendine özel kullanmaktır. Yeni fotoğrafı yaratıcı amaçlar doğrul­tusunda kullanabilmek için sayısal teknolojinin temel işleyişini, bilgisayar yazılımlarının olanakları ve sınırlarını, web ağ sistemini vb. sıradan değil detaylı öğrenmek gerekir. Bu olduğunda, sayısal fotoğraf düşüncesi gelişecektir.

Fotoğrafçının konumu giderek optik yoluyla yüzey üzerine resmeden yerine, yüzey üzerinde görsel tasarım yapan durumuna dönüşmüştür. Fotoğrafçı görsel olanakları kullanma ve aynı zamanda fotoğraf makinesine de sahip bir yaratıcı konumundadır. Remediation döneminde fotoğraf, belgeleme ve gerçeği kaydederek çoğaltan bir aracın ötesine ulaşmıştır.

Eski fotoğraf açısından düşü­nüldüğünde birey yani fotoğraf çeken açısından temel be­lirleyiciler; Akıl, Zekâ ve Deneyim gibi kavramlar iken, yeni fotoğraf açısından ise Smart kavramıdır.

Günümüzün televizyon, radyo, bilgisayar tabanlı grafikler, sayısal fotoğraf gibi or­tamları, içinde yaşadığımız toplumun kitle iletişim araçlarını medya olarak adlandırırız.