Çağın gereklerine uygun olarak ortaya çıkan rekabet unsurları yıllara göre şöyle sıralanmıştır:  1960’lı yıllardaki rekabet unsuru “üretim” idi. 1970’li yıllarda buna ikinci rekabet unsuru olan “maliyet” eklendi. 1980’li yıllarda ise bunlara üçüncü rekabet unsuru olan “kalite” eklendi. 90’lı yıllarda ise bunlara dördüncü ve son rekabet unsuru olan “hız” unsuru eklendi.

Bir işletmenin hızlı olabilmesinin 2 yolu vardır. Bir kurumun hızlı olabilmesi
için ilk önce iç ve dış müşterisinin bugünkü ihtiyaç ve beklentilerini iyi ve eksiksiz biliyor olması gerekir. İkinci olarak ise müşterisinin bundan 3-5 yıl sonra ortaya çıkabilecek olası ihtiyaç ve beklentilerini de bugünden görebilmesi ya da tahmin edebilmesi gerekmektedir

Yeni dünya düzeninde, başarılı olabilen kuruluşları incelediğimizde, bunların birçoğunun ortak özelliğinin ise halkla ilişkiler anlayışını ve bu anlayışın getirdiği çağdaş uygulamaları benimsemiş kuruluşlar olduğu görülmektedir.

Kamu yönetimi kavramını tanımlarken bu kavramın üç yönü üzerinde durulmaktadır: İlk olarak, devlette ya da ona bağlı kuruluşlarda etkinlikte bulunan ve bürokratik mekanizmayı oluşturan kişilerin ve kümelerin davranışlarıyla ilgili alanı belirlemektedir. Kamu yönetimi diğer bir yönü ile devletin amaçlarını gerçekleştirecek biçimde örgütlenmiş insan gücü
ve araç gereçler ile bunların yönetimini içermektedir. Üçüncü yönüyle de siyasal karar organlarına teknik destek sağlayan ve bu organların oluşturduğu yasaları uygulayan örgütler bütününü anlatmaktadır(Ergun, 2004: 5- 6).

Yerinden yönetim, kamu hizmetlerinin yöre halkınca seçilen kuruluş ya da organlar ile yönetsel, sosyal, bilimsel, teknik ve kültürel alanlarda tüzel kişiliği olan kuruluşlarca yerine getirilmesidir.

Kelime olarak “kamu”, Türkçe`de, hep, bütün; bir ülkedeki halkın bütünü; halk,
amme gibi anlamlara gelmektedir.

Siyaset Bilimi, Sosyoloji, Sosyal Psikoloji ve İşletme Bilimi gibi disiplinler, kamu
yönetiminin gelişmesine katkıda bulunan bilimlerden bazılarıdır (Tortop, 1997, s.35).

Bir ülkede kamu gelirlerinin çok büyük bir kısmı, herhangi bir karşılığa dayanmaksızın toplumun ödediği vergilerden oluşmaktadır.

Yapılan tüm halkla ilişkiler tanımlarının bazı ortak noktaları şu şekildedir:

• Halkla ilişkiler, organizasyonlara özgü bir faaliyettir.
• Halkla ilişkilerde hedef kitle (ilgili çevreler) hem kurum içi hem de kurum dışı çevreleri kapsamaktadır.

• Halkla ilişkiler, bir iletişim çabasıdır.
• Halkla ilişkiler, iletişimde anlayış, kabul ve işbirliği çerçevesinde gerçekleşir.
• Halkla ilişkilerde iletişimin ikna edici bir şekilde tasarlanıp gerçekleştirilmesi gerekir.
• Halkla ilişkiler, bir yönetim fonksiyonudur.
• Halkla ilişkiler, bir süreçtir. 

Seitel halkla ilişkilerin gelişimini sağlayan olayları şu başlıklar altında toplamıştır (Yılmaz, 2006:30):

Büyük şirketlerin gelişmesi, Toplumdaki değişim, çatışma ve yüzleşmenin artması, İletişimde yaşanan teknolojik yeniklerin sonucu olarak dünya üzerindeki insanların farkındalıkları ve düşüncelerinin artması, 21. yy da kamuoyunun gücünün artması, İnternet ve World Wide Web’in olağanüstü gelişimi, 

Hem devlet hem de devlet dışı örgütler, yani toplumsal organizasyonlar
tarafından kullanılan ideolojik araçlar şöyle sıralanabilir: Aile sistemi başta olmak üzere ilk ve orta öğretim kurumları, hukuk sistemi, siyasal sistem, sendikalar, kültürel sistemler, din ve kitle iletişim araçları.

Halkla ilişkilerin yönetsel verimliliğe yardım etmek amacıyla kullanımı daha çok
merkezi yönetimi güçlü, merkezi yönetim geleneğine bağlı ülkelerde yoğundur.

Özel kuruluşlar kadar kamu kurumlarının da başarıları büyük ölçüde çevre ile kurabilecekleri ilişkilere bağlıdır.

Halkla ilişkilerin ana amacı kurumların, halkla arasında anlaşma ve anlamayı sağlamak, devam ettirmektir.

Bu amaçlar aşağıdaki şekilde özetlenebilir ( Bostancı,1998:83):
• Kamuoyunu aydınlatmak, örgütün izlediği politikayı halka benimsetmek,
• Halkta yönetime karşı daha olumlu tutumlar oluşturmak,
• Yönetimle olan ilişkilerde halkın işini kolaylaştırmak,
• Alınacak kararların daha yerinde olmasını sağlayacak bilgileri halktan elde etmek,
• Yasaklar üzerinde aydınlatıcı bilgiler vermek ve vatandaşların yasaklara uymasını sağlamak,
• Hizmetlerin götürülmesinde halkla işbirliğini sağlamak,
• Mevzuattaki aksaklıkların saptanmasında ve giderilmesinde halkın dileklerinden, öğütlerinden, yakınmalarından faydalanmak.

Bu sorunların önemli olanları aşağıda belirtilen altı konu başlığı altında
incelenebilir:

1. Halkın Kamu Kurumlarının Çalışmalarından Habersiz Oluşu

2. Kamu Kurumlarının Halkın İsteklerinden Habersiz Oluşu

3. Kamu Kurumlarında Halkla İlişkilerin Değerinin Yeterince Anlaşılamaması

4. Kurum İçi Halkla İlişkilerin Sağlanamaması

5. Örgütlenme ve Personel Sorunu

6. Halkın Kamu Kurumlarına Yanlış Müracaat Etmesi

Kurum içi halkla ilişkiler, kurumunda çalışanlara teşkilatın amacı ve politikası hakkında bilgi verir. Böylece her bölüm kendisi ile tüm teşkilat arasındaki ilişkileri anlama olanağına sahip olduğu gibi, teşkilatta her çalışanın teşkilatın veriminin ve fonksiyonunun bilincine varması sağlanmış olur.

Kamusal halkla ilişkilerle ilgili sorumluluğun aslında örgütün en alt basamağındaki çalışanından, en yüksek düzeydeki yöneticisine kadar tüm çalışanlarda bulunması gerekir.

Yanlış müracaat halkın herhangi bir idari sorununu çözmek amacıyla, o konuda yetki ve sorumluluğu bulunmayan yöneticilerle karşı karşıya gelmesi durumudur

Genel olarak kamu kurumlarında halkla ilişkiler birimlerinin kullandığı isimlerden bazıları şunlardır:
• Cumhurbaşkanlığı İletişim Başkanlığı;
• Diğer Bakanlıklarda “Basın ve Halkla İlişkiler Müşavirliği”;
• Kurumlarda “Basın Yayın ve Halkla İlişkiler Müdürlüğü, Basın ve Halkla İlişkiler Bürosu, Basın ve Halkla İlişkiler Müdürlüğü, Yazı İşleri Müdürlüğü” vb.dir.