Kurumlar için bu çağın en önemli meselesinin halkın devlete karşı güveni­ni arttırmak olduğu anlaşılmıştır.

Özel sektörden pek de farklı olmayan bir biçim­de kamu kurumları da hizmetlerinin anlaşılmasına, tanınmasına ve bilinmesine ihtiyaç duymaktadır. Bu ihtiyaç kamu kurumlarını da etkin bir ilişki yönetimi stratejisini geliştirmeye zorlamaktadır.

Kamu kurumlarında halkla ilişkiler, halk-yöneten ilişkisin­de dengeyi kuran, sadece doğru bilginin aktarımını değil, etkileşimi de kapsayacak iki yönlü ilişkilerin inşa edilmesini sağlayan bir fonksiyondur.

Sorunların çözümü için sürekli merkez­deki kamu kurumlarına başvurular, işlerin geç yü­rümesi ve sonuçlanmasına, çoğu zamansa tıkanma­sına neden olmaktadır (Yılmaz, 1997, s.402).Bu merkezi yapı beraberinde önemli bir sonucu daha getirmektedir; halkın aldığı hizmet yavaşladıkça kamusal halkla ilişkilerin hem örgütü tanıtmaya hem de itibarını korumaya yönelik tekniklerinin etkisi zayıflamaktadır.

Kamusal halkla ilişkilerin bürokratik yapı ve formaliteleri aşması, kaynak bilgi teknolo­jilerini etkin biçimde kullanımının sağlamasından geçmektedir. Bilgi teknolojilerinin kullanımına ilişkin stratejiler geliştirmek, kamusal halkla iliş­kilerin de daha etkin bir biçimde varolmasını sağ­layacak önemli bir fırsat olarak durmaktadır.

Dijital devlet olarak da bilinen E-devlet kavramı kamu kurumlarının işleyişlerini elektronik ortamda yürütebilecekleri, iş akış süreçlerinin hızlanmasını, kırtasiye-nin azalmasını ve şeffaf yönetim anlayışını etkin kılan bir modeldir.

Bu duruma neden olan faktörlerin başında kamu kurumlarında varolan gizlilik ve içe dönük­lük sorunu gelmektedir.

Yasalara ve yönetmeliklere bağlı olma du­rumu kamu kurumlarında teknik bir dilin ağır basmasına neden olmaktadır.

Halkla ilişkiler uygulayıcıları kamu kurumlarının uygulamalarını, işleyişini, sorunların hangi yolla ve nasıl çözüle­ceğine ilişkin halkı bilgilendirmekle yükümlüdür, kendileri de o kurumun bir birimi olarak gizliliği hem kurumun hem de halkın beklentilerini denge­leyerekşekilde çözüm üretebilmelidir.

Ger­çekten de sadece değişen koşullara, hizmet alanla­rın değişen profillerine uyum sağlayan kurumlar başarılı sayılabilir.

Dilek/şikâyet kutuları ve danışma hatlarındaki bilgilerin değerlendirilmesi, anketler, referandumlar, medya analizleri bu yöntemlerden bazılarıdır.

Halkla ilişkilerin kurum ve halk arasında köprü gö­revi görebilmesi için hem kurum içinden kurumun isteklerini iyi algılamış olması hem de kamu ku­rumundan hizmet alan halkın beklentilerini doğ­ru değerlendirmiş olması gerekmektedir.

Halkla ilişkiler uygulayıcılarının halkın bek­lentilerini öğrenebilmek için kullandığı her bir yöntem ancak kurumun politikalarında gerçek bir dönüşümün yolunu açabilmiş ise gerçek amaca da ulaşılabilmiş demektir.

Halkın beklentilerini öğrenmeye yönelik araştırmaların amaçları, ulaşılabilir, somut, ölçülebilir ve ekonomik olarak anlamlı (araştırmanın sonunda sağlancak fayda araştırmanın maliyetinden fazla) olmalıdır.

Kamu kurumlarında bir halkla ilişkiler fonksiyonu görevini yerine getirebilmek için yönetsel özerkliğe ve kendi kaynakları­na sahip olmalıdır.

Günümüzde Türkiye’de kamu kurum­larında halkla ilişkiler departmanı müşavirlik, mü­dürlük, başkanlık gibi başlıklarda örgütlenmiştir (Cumhurbaşkanlığı İletişim Başkanlığı; İçişleri Ba­kanlığı Basın ve Hakla İlişkiler Müşavirliği; Devlet İstatistik Enstitüsü Haberleşme ve Halkla İlişkiler Müdürlüğü).

Halkla ilişkiler, konuya odaklı araştırmaların yapıl­dığı; toplanan verilerin analiz edildiği; analize uy­gun iletişim programlarının planlandığı ve tepe yö­neticisinin onayı ile uygulamaların gerçekleştirildiği departmanlardır.

Mesleki eğitim ve meslek deneyimi uygulayıcının yeterliliği konusunda başlıca referanslardır.

Tıpkı özel sektörde olduğu gibi, kamuda da bir kurumun bilinirliği, güvenirliği, meşruluğu ve al­gılanan performansı o kurumun itibarını doğrudan etkilemektedir.

Halkla ilişkilere gereken önemi veren kamu kurumları;

Meşruiyet kazanır, arzulanır,  krizlere karşı direnç kazanır ve bu kurumların  bilinirliği artar.