Arapçada harfler illetli ve sahih olmak üzere iki kısma ayrılır. Kelimeler, içerisinde illetli ve sahih harflerin bulunuşu, sıralanışı ve tekrarına göre farklı isimler alırlar ve harflerinin yapılarına göre şekil değişikliğine uğrarlar.

Arapçada gerek isim gerek fiileri, kendilerini meydana getiren harflerin çeşidine göre yedi kısımda incelemek mümkündür. Bunlara Arapçada “Aksâm-ı Seb‘a” (kelimenin yedi kısmı) adı verilmektedir. Kelimelerin yedi kısma ayrılmasındaki maksat ise; kullanılan kelimenin içerisindeki harflerin “sahih” ve “illetli” oluşu veya aynı harflerin tekrar edilişlerinin olmasındandır.

 İlletli harfler elif, vav ve ye (?.?.? )olmak üzere üçtür. İlletli harf bulunan kelimeye aynı zamanda “mu’tell” adı verilmektedir. Bu tür harfler, kelime yapımı esnasında biri diğerine dönüşür veya düşebilir

İçerisinde illet harflerinden ?.?.? biri bulunmayan kelimeye “sahîh” adı verilmektedir. Sahih kelimeler de kendi aralarında üç kısma ayrılmaktadır: Sâlim, mehmûz, muzâ’af.

Kelimeyi meydana getiren aslî harflerden ikinci ve üçüncü harfleri aynı olan kelimeye muzâaf denmektedir. Böyle durumlarda kelimenin son harfi yazılmayıp şedde ( ? )  ile gösterilir.

Misal: Aslî harflerden ilki ? ve ya ? olan kelimeye misâl adı verilmektedir. Ayrıca, misâl-i vâvî ve misâl-i yâyi olmak üzere iki kısma ayrılmaktadır. Birinci harfi vav ? olan kelime misâl-i vâvi, ye ? olan kelime misâl-i yâyi’dir.

Kelimenin aslının ikinci harfi illetli harflerden vav ? veya ye ? olursa bu nevi kelimelere ecvef denir. Ecvef de misâlde olduğu gibi ikiye ayrılmaktadır.

Nâkıs: Kelimenin aslî harflerinin üçüncüsü illetli harflerden birinden oluşmuşsa buna nâkıs denir. Bu da kendi arasında üç kısma ayrılmaktadır.

a- Nâkıs-ı vâvî

b. Nâkıs-ı yâyî

c. Elifli nâkıslar

Masdar, fiillerden türemiş bir isim kategorisidir. Bir iş, eylem veya hareketi ifâde eden kelime türüdür. Kısaca, hareket ve oluşu bir şahsa ve zamana bağlı olmadan anlatan kelimelere masdar denir. Arapçada masdarlara aynı zamanda “fiil ismi” adı da verilmektedir.

Arapçada masdarlar mücerred (soyut-basit simple) ve mezîdünfîh (artırılmış, harf eklenmiş) olmak üzere ikiye ayrılmaktadır.

Bu nevi masdarların üretildiği kalıplar belli bir anlam üretmezler. Herhangi bir yalın fiilden herhangi bir mücerred masdar kalıbında kelime üretilmiş olması tesadüfî olarak kabul edilebilir. Üçüncü şahıslarında zâid (ilâve) harf bulunmayan masdarlardır. Bütün harfler aslen kendisine aittir. Bu itibarla bu masdarlar kesinlikle bünyelerinde ek bir harf bulundurmazlar.

Arapçada, sülâsi mücerred masdarlar fa‘ale ??? kalıbı esas alınarak türetilir. Bu masdarlar özü itibarıyla üç aslî harften meydana gelmiştir. Osmanlı Türkçesinde yaygın ve yoğun bir şekilde kullanılmıştır. Bu nedenle okumayı kolaylaştırmak için çeşitli vezinler ile tanıtılan kelimelerdir. Bu vezinlerin ekseri aynı şekilde yazıldığı halde okunuşları farklılaşmaktadır. Osmanlı Türkçesi’nde yaygın olarak kullanılan semâi olan sülâsî mücermred vezinleri yaklaşık olarak kırka yakındır.

Sülâsî mücerred masdarlardan bir grup mücerred masdarlar daha vardır ki, bunların ortak özelliği başlarında bir mim (? (olmasıdır. Bu özelliklerinden dolayı bunlara mimli masdar denilmektedir. Mimli masdarlar da diğer sülasî mücerredler gibi semâîdirler, yani belirli bir kurala göre türemezler. Hemen her çeşit sülâsî mücerred masdardan elde edilebilirler. Türedikleri sülâsî masdarla aynı anlamdadırlar. Bunlar aynı zamanda ism-i mekân, ism-i âlet ve ism-i zamanların vezinleriyle aynıdırlar. Ancak, bunlar sadece cümle içerisindeki anlamlarına bakılarak birbirlerinden ayrılabilirler.

Mimli masdarlar dört vezinde bulunurlar. Bunlar;

1. Mef‘al
2. Mef‘il
3. Mef‘alet
4. Mef‘ilet

İsm-i fâ‘il masdarın anlattığı iş, hareket veya hâli yapanı gösterir. Türkçede bunu fiilin köküne –an, -en eki ilâvesiyle elde ediyoruz. Meselâ: görmek – gören, koşmak – koşan. İsm-i fâ‘iller sâbit olmayan, geçici bir durum veya hâli belirtir. Arapçada ism-i fâ‘iller ancak etken/aktif (ma‘lûm) fiillerden yapılır. Edilgen (mechûl) fiillerden ism-i fâ‘il yapılamaz.

Ecveflerde vezin: fâ’ şeklinde olur. Osmanlı Türkçesinde hemze (? )harfinin yerine çoğunlukla
ye (? )harfi yazılır.

???? mâ’il/mâyil  ??? meyl (bir tarafa eğilme, yönelme)

Fiilin belirttiği iş, hareket veya hâle maruz kalan kişi veya nesneyi gösterir. Türkçede, -an, -en; -mış, -miş; -mış olan, -miş olan ekleriyle yapılır. Geçişsiz (lâzım) olan fiillerden ism-i mef‘ûl gelmez.

Dört aslî harften oluşan masdarlardır. Fa‘lele vezninden oluşan tek bir vezne sahiptir. Vezinde kelimenin üçüncü aslî harfi gibi dördüncü aslî harfi de “lam” ? ile gösterilir. Sonda bulunan zaid kapalı te ? bazı kelimelerde ha-i resmiye ?  bazen de te ? şekline dönüşür.