İkincil paydaşlar otel işletmelerinin faaliyetlerine doğrudan katılmayan ancak onlar üzerinde özellikle uzun vadeli amaçların gerçekleşmesinde önemli etkileri olan gruplardır. Bunlar; devlet, meslek odaları, sendikalar, sivil toplum örgütleri ve yerel yönetim gibi politik ve sosyal çevre gruplarıdır.

Otel işletmelerinde sosyal sorumlulukların yerine getirilmesinin genel olarak toplum üzerindeki işlevleri:

Bir otel işletmesinin sosyal sorumluluk alanında hedef kitlesini oluşturan ve önem taşıyan paydaşları;

• çalışanları
• müşterileri
• hissedarları
• tedarikçileri
• rakipleri
• toplum 

• İstihdam ettikleri çalışanlarına adil ücret politikası uygulamak

• Çalışanlarını sağlıklı, güvenli ve iyi çalışma koşullarında istihdam etmek

• İnsan kaynakları yönetimi kapsamında yürütülen tüm faaliyetlerde, dil, cinsiyet, din, etnik köken vb. açılardan yapılan her türlü ayırımcılıktan kaçınmak,

• Çalışanların yönetimle işbirliği ve karar alma sürecine katılma gibi hakları- na saygı göstermek ve işletmede buna uygun bir ortam yaratmak,

• Çalışanlara görevde yükselme sürecinde adil davranmak ve performanslarını başarılarına göre değerlendirmek,

• Çalışanlara sendika kurma, sendikal faaliyetlerde bulunma, toplu pazarlık ve grev yapma hakkını elde etmede engel olmamak,

• Çalışanlar için uygun öğrenme koşulları sağlamak ve onlara hizmet içi eğitim ve geliştirme olanakları sunmak.

•  

Müşteri tatmini, otel işletmelerinin belirli hede er doğrultusunda faaliyetlerini gerçekleştirirken ürün ve hizmet sundukları mevcut ve potansiyel müşterilerinin istek, gereksinim ve beklentilerini en doğru şekilde, en hızlı ve en uygun fiyatla karşılayabilmeleridir.

• Hissedarların, işletme faaliyetleri ve sonuçları ile ilgili bilgi alma haklarını korumak ve genişletmek,

• Hissedarların bilgi alma talebini, ticari sır ve şirket menfaati dışında reddetmemek,

• Hissedarlara diledikleri zaman soru sorma hakkı tanımak,

• Özel denetçi talebini, hissedarlar için bireysel bir hak haline getirmek,

• Genel kurul toplantı gündemine ulaşımı kolaylaştırmak,

• İşletme yönetimi ile hissedarların sürekli iletişim halini kolaylaştırmak,

• Oy kullanma prosedürüne ilişkin bilgileri önceden ilan etmek,

• Genel kurulun etkinliğini artırmak ve önemli kararların, ancak genel kurulda alınması yönünde düzenleme yapmak,

• Oy hakkının etkinliğini artırmak ve oy imtiyazının sınırlandırılmasına yönelik sınırlandırmalar getirmek,

• Payın serbestçe dolaşımının önündeki engelleri kaldıracak önlemleri almak,

• Hisse sahipliğine ilişkin kayıtların güvenli bir şekilde tutulmasını ve periyodik olarak güncellenmesini sağlamak.

Otel işletmelerinin sosyal sorumluluk kapsamında uymaları gereken yasalar, rekabeti düzenleyen yasalar, çalışanları koruyan yasalar, tüketiciyi koruyan yasalar, çevreyi koruyan yasalar, eşitlik ve güvenliği sağlayan yasalar ile hissedarların haklarını düzenleyen yasalar olarak sıralanabilir.

Bu kapsamda, Anayasa, Türk Ticaret Kanunu, Borçlar Kanunu, İş Kanunu, Umumi Hıfzıssıhha Kanunu, Çevre Kanunu, Rekabetin Korunması Hakkında Kanun, Tüketicinin Korunması Hakkında Kanun, Sendikalar Kanunu, TurizmiTeşvik Kanunu, Turizm Tesisleri Yönetmeliği vb. yasa ve yönetmelikler, otel işletmelerinin faaliyetlerini sürdürürken dikkate almaları gereken düzenlemeler arasındadır.

İş etiği, iş yaşamındaki uygulamalardan doğan açmazları ve sorunları çözümlemeye uğraşan ve işletmelerin tüm paydaşları ile olan ilişkilerini ve onlara karşı olan tutum ve davranışlarını ahlâki açıdan ele alan bir felsefe dalıdır.

Etiksel olmayan davranışlar değer olarak “kötü” ya da “yanlış” olarak nitelendirilen davranışlardır. Bunlar yasalara uygun olabilecekleri gibi olmaya da bilirler; ancak toplum tarafından kabul gören ahlâki ilkelere uygun değildirler

Betimleyici etik, toplumların tutum ve davranışlarındaki ahlâki eğilimlerin ne olduğunu araştıran ve davranışlarla ilgili olarak herhangi bir yargıda bulunmayan, yalnızca mevcut durumu bir anlamda fotoğralayan etik dalıdır.

Otel işletmelerinde etiksel sorunların incelenmesinde normatif etik kuramları da konuya farklı açılardan yaklaşabilmektedirler. Bu çerçevede üç yaklaşımdan söz edilebilir:

Deontolojik Etik Kuramları, Teleolojik Etik Kuramları ve Erdem Etiği Kuramı.

Toplumsal sözleşme etiği, yöneticilerin ve halkın geniş bir uzlaşı ile -yazılı olmasa
da- karşılıklı olarak birbirlerini bağlayıcı biçimde anlaşmaları ya da sözleşmelerine dayanan etik anlayışıdır.

Rest tarafından geliştirilmiş olan etiksel karar verme modeli, dört temel aşamadan oluşan bir sürece dayandırılmıştır:

Etiksel sorunun farkına varılması, ahlâki gelişim düzeyi ve etiksel yargılama, etiksel niyet ve etiksel davranış.

Geleneksel öncesi düzeyde ahlâki değerler, kişiler ya da standartlardan ziyade dışsal ödüllere ve cezalara dayalıdır.

Bu düzeyin birinci aşaması “itaat etme ve ceza yönelimi” olarak tanımlanır. Bu aşamadaki birey için doğru, fiziksel sonuçlar ya da kuralları ortaya koyan otoritenin dediğidir.

İkinci aşama, “bireycilik, amaca dönük değiş tokuş ve saf çıkarcı eğilim” olarak ifade edilebilir ve bu aşamada bir eylem, kişinin ihtiyaçlarını karşılayabildiği, diğer bireyler ile arasındaki anlaşma ve söz vermelere uyduğu ve kendisi için adil olduğu ölçüde doğrudur.

Bir etiksel sorunun yoğunluğu, onun karar verici tarafından algılanan önemini ifade eder. Başka bir deyişle etiksel sorunun yoğunluğu, karşı karşıya kalınan etiksel sorunun, bireyin, çalışma grubunun ve/veya örgütün gözünde ne kadar ilgili ve önemli olduğunu gösterir. Jones tarafından ortaya atılan etiksel sorunun yoğunluğu, sonuçların büyüklüğü, toplumsal uzlaşı, etki olasılığı, zamansal yakınlık, yakınlık ve etkinin yoğunlaşması boyutlarından oluşmaktadır.