Bir yere yönelik algı veya bir yere verilen anlam (sense of place). İnsanların yaşadığı bir coğrafi alan hakkında bireylerin ya da grupların sergiledikleri tutum ve duygular anlamındadır. Bir yer ile birey arasındaki samimi, bireysel ve duygusal ilişkilerdir denilebilir. Başlangıçta sadece bir yeri sevmek (topophilia) ile eş anlamlı olarak kullanılmıştır. Ünlü coğrafyacı Yi-Fu Tuan, insanların büyük coğrafi alanın bir parçası olarak bir yere anlam yükledikleri zaman o yerin var olduğunu iddia etmektedir. Her zaman bir lokasyona bir isim vererek çevresindeki tanımlanmamış alanlardan o yeri ayırırız. Bazı yerler diğer alanlara göre daha çok sosyal anlam taşır ya da güçlü tanımları ve isimleri vardır. Coğrafyacılar genellikle bu tür yerleri güçlü anlama sahip/ güçlü anlam yüklenmiş olarak adlandırırlar.

Beşerî coğrafya, bir yeri özel kılan, özel anlama sahip var olan turizm olanaklarının ve etkinliklerin sosyal ve ekonomik ilişkilerini anlamayı sağlar. Bir yere yönelik algı veya bir yere verilen anlam (sense of place), birçok durumda turizm gelişiminin arkasındaki itici güçtür. Çünkü bir yerin biricikliği olmasa, turizm sıradan ve sıkıcı olurdu.

Güçlü anlama sahip yerler, diğer yerlerden daha caziptir. Bu tür yerler, hem sakin, hem de ziyaretçiler açısından hissedilen güçlü kimlik ve öz niteliğe sahiptir. Bağımsız bir şekilde var olan herhangi bir kimsenin bireysel algıları ve deneyimleri sosyal bir olgudur. Bu hissediş doğal çevreden kaynaklanabilir. Fakat sıklıkla güçlü anlama sahip bir yer, doğal coğrafi görünüm ve coğrafi ortamı işgal etmiş olan insanın oluşturduğu kültürel coğrafi görümünün karışımı ile oluşmaktadır. Anlam yüklenmemiş olan yerler, yersiz (placeless) veya asılsız – özgün olmayan (inauthentic) olarak adlandırılır. Yersiz (asılsız, özgün olmayan) coğrafi görünümler, herhangi bir yerde olabilen ve özel ilişkileri bulunmayan alanlardır. Yol kenarında yer alan alışveriş merkezleri, benzin istasyonları ve marketler, fast food zincirleri özgün olmayan coğrafi görünümü oluşturan unsurlara örnek olarak verilebilir.

Serbest zaman (Leisure) denildiğinde çalışılmayan ya da zorunlu olarak bir şey yapılması gerekmeyen zaman olarak anlaşılmaktadır. Ancak serbest zamanı tanımlamak biraz karışıktır. Çünkü serbest zaman öznel bir kavramdır. Bir kişi için serbest zaman etkinliği olarak görülen herhangi bir etkinlik başkası için tam tersi kabul edilebilir. Örneğin yürüyüş yapmayı bir kısım insan eğlence olarak kabul ederken, başka bir grup insan iş olarak değerlendirebilir. Toplumsal bağlam ve bireysel tutuma bağlı olarak aynı kişi farklı günlerde farklı görüşlere sahip olabilir. Serbest zaman etkinliği kavramının karmaşıklığı nedeniyle serbest zaman etkinliklerine yoğunlaşmak daha açıklayıcı olabilir. Serbest zaman etkinlikleri bireylerin yapmaktan hoşlandıkları ve yapmak istedikleri etkinliklerdir. Serbest zaman, bireylerin herhangi bir yükümlülüğü ve gerekliliği olmadan, tamamen kendilerinin kontrol ederek geçirdikleri zaman olarak tanımlanabilir. Serbest zaman için, kendimizi toplumun beklentileri ve taleplerinden arınmış olarak hissettiğimiz zamandır denilebilir.

Serbest zamanda yapılan etkinliklere, Türkçe’de eğlendinlen etkinlikleri şeklinde ifade edebileceğimiz rekreasyon etkinlikleri denilmektedir. Rekreasyon, yenilenme, yeniden yaratılma veya yeniden yapılanma anlamına gelen Latince recreatio kelimesinden gelmektedir. Türkçe karşılığı yaygın bir şekilde serbest zamanları değerlendirme olarak kullanılmaktadır. Bireylerin ya da grupların boş zamanlarında gönüllü olarak yaptıkları dinlendirici ve eğlendirici etkinlikler anlamını taşımaktadır. Eğlendinlen, insanların herhangi bir zaman, yer ve durumda fiziksel, zihinsel ve duygusal açıdan yararlanmak, tazelenmek ve zenginleşmek için başvurdukları, keyif aldıkları etkinliklerdir. Başka bir deyişle eğlendinlen etkinlikleri, insanların bedenlerini veya zihinlerini tazelemek için sağlamlaştırıcı olarak düzenlenmiş, zaman harcadıkları eğlenceli etkinliklerdir. İş dışındaki zaman içinde bireylerin zihinlerini veya bedenlerini rahatlatmak için eğlendiren ya da uyaran, gençleştiren etkinliklerdir de diyebiliriz. Bu etkinlikler tek düzeliği değiştirmekte, günlük düzene çeşitlilik katmaktadır.

Eğlendinlen kavramı daha geniş bir ifadeyle aşağıdaki şekilde tanımlanabilir:
1. Serbest zamanda yapılır. İş değildir. Kâr amacı taşımaz.
2. Kişi; gönüllü olarak tamamen kendi arzusu ile katıldığı etkinliklerde bulunur.
3. Katılana zevk veren, mutlu eden ve neşelendiren tarzdaki faaliyetlerdir.
4. Kişisel ya da toplumsal fayda sağlayan faaliyetlerdir.
5. Toplumsal değerlere aykırı değildir.

Eğlendinlen etkinlikleri başlıca dört grupta toplanabilir:
1. Fiziksel Eğlendinlen Etiknlikleri
2. Sosyal Eğlendinlen Etiknlikleri
3. Kültürel Eğlendinlen Etiknlikleri
4. Zihinsel Eğlendinlen Etiknlikleri
Fiziksel eğlendinlen etkinliklerine bireysel küçük sporlar, grup oyunları, kampçılık ve geziler örnek verilebilir. Toplulukla birlikte dans etmek, partilere katılmak, salon oyunlarına katılmak sosyal eğlendinlen etkinliklerindendir. Sanat ve el işleri ile ilgilenmek, korolara katılmak, drama etkinliklerinde görev almak kültürel eğlendinlen etkinliklerindendir. Zihinsel eğlendinlen etkinliklerine şarkı söylemek, şiir yazmak, kısa hikayeler yazmak, internette gezinmek, bulmaca çözmek, bovling, oklama (dart), dama, satranç oynamak örnek verilebilir.

Eğlendinlen etkinliklerinin özellikleri genel olarak ifade edilmek istenirse şu şekilde sıralanabilir: 
1. Eğlendinlen faaliyetlerinde gönüllülük esastır. Kişinin bu serbest seçimi, kişiye çok çeşitli faaliyetlerin sunulması, bu çeşitlilik içinden kişinin doğru seçimi yapabilmesi temeline dayanır.
2. Faaliyetlere devam ve katılım zorunluluğu bulunmaz.
3. Eğlendinlen etkinlikleri serbest zamanda yapılır. Bu faaliyetlere katılım, kişilerin bir işle meşgul olmadıkları zamanda veya her türlü sorumluluğu terk ettikleri zamanlarda olmalıdır.
4. Eğlendinlen etkinlikleri; yer, zaman ve insanlar açısından sınırlamalara tabi değildir. Her türlü açık ve kapalı alanlar ile her mevsim ve iklim şartlarında uygulanabilir.

5. Her yaştaki ve cinsteki insanların faaliyetlere katılımlarına imkân verir.
6. Eğlendinlen faaliyetlerinde öncelik kişinin kendisine aittir.
7. Eğlendinlen faaliyeti bir aktiviteyi kapsar. Eğlendinlen içinde, çok çeşitli faaliyetler
bulunur. Bunlar oyun, eğlence ve dinlenmedir.
8. Eğlendinlen etkinlikleri, katılan kişiye neşe ve haz sağlar. Kişi bu tür faaliyetlere katılmak suretiyle mutlu olur. Faaliyetin kendisi, kişi için bir ödüllendirmedir.
9. Eğlendinlen bir faaliyeti gerektirir.
10. Eğlendinlen etkinlikleri evrensel olarak uygulanmaktadır.
11. Eğlendinlen etkinlikleri kişinin kendisini ifade edebilme ve yaratıcı olabilmesine imkân sağlayıcı faaliyetler içermelidir.
12. Eğlendinlen etkinliklerinin her kişiye göre bir amacı vardır. Ortak yapılan eğlendinlen faaliyetlerinde dahi, aynı etkinlikte bulunan kişilerin her birinin ayrı ayrı amaçları bulunabilmektedir.
13. Eğlendinlen faaliyetlerinin katılımcıya kişisel ve toplumsal özellikler katması beklenir.
14. Eğlendinlen etkinlikleri, toplumun geleneklerine, törelerine ahlaki ve manevi değerlerine uygun olmalı ve sosyal değerlere ters düşmemelidir.
15. Eğlendinlen etkinlikleri, bir faaliyet yapılırken, ikinci veya daha fazla faaliyetlere de ilgi duyma veya gerçekleştirme imkânı verir. Örneğin su altı dalış yapan birinin su altı canlıları ile ilgilenmesi veya fotoğrafçılık yapması gibi.
16. Bu tip uğraşılar bir başkası tarafından başkasının yerine getirilemez.
17. Eğlendinlen, yeniden yaratıcı faaliyetlere katılma sonucu ortaya çıkan bir deneyimdir.

Eğlendinlen etkinliklerinin yararları beş ana grupta
toplanabilir:
• Zihin sağlığı
• Beden sağlığı ve büyüme
• Duygusal denge
• Sosyal yetenek
• Psikolojik farkındalık
Bu tür etkinlikler toplumda sağlığı, iyi olma halini ve yaşam kalitesini artırır. Kişilerin kendilerini ifade etmelerini, özgüvenlerini, yaratıcılıklarını, sosyal, fiziksel ve zihinsel gelişmesini sağlayarak kişisel gelişimi destekler. Katılımcıların motor becerilerini geliştirir. Ekip ruhu, grup oluşturma ve grup içinde iletişimi sağlama becerilerini geliştirir. Eğlendinlen alanlarının düzenlenmesi şehirleri güzelleştirir, şehrin sakinlerine sundukları imkânları artırır. Topluluklar, işletmeler ve turizm arasındaki ekonomik akışa çevresel faydalar sağlar. Eğlendinlen insanın biyotik ve fiziksel çevresindeki yaşamın da iyileştirilmesini ifade eder.

Eğlendinlen etkinlikleri ve turizm arasındaki ilişki aşağıdaki gibi açıklanabilir:
• Gerek eğlendinlen etkinliklerinde gerekse turizmde doğal ve beşerî değerler (insan yapısı olan tarihi eserler, kültürel değerler vb.) kaynak olarak kullanılmaktadır.
• Bir yöre veya ülkedeki insanların rekreasyona yönlendirilmesi, turistik eğlendinlen etkinliklerinin ve dolayısı ile iç turizmin gelişmesini sağlayacaktır.
• Rekreatif alanlar (spor tesisleri, amfi tiyatrolar, piknik alanları, koşu yolları, konser alanları gibi) ve buralardaki organize etkinlikler, animasyon hizmetlerine canlılık getirmektedir. Rekreasyon bazen standart ürün paketi içinde yer alan bir animasyon ürünü niteliği taşımakta, diğer bir ifade ile turistik ürünün bir halkası olabilmektedir.
Örneğin; paket tur kapsamında gidilen festivallerin, önemli sportif karşılaşmaların izlenmesi gibi olaylar turizm ile eğlendinlen etkinlikleri arasındaki bağı ortaya koymaktadır.
• Rekreatif istasyonlar ve işletmeler, turistler için serbest zaman değerlendirme imkânı yaratmaktadır. Bu nedenle bir bölgedeki cazibe, faydalılık, kolay elde edilebilirlik özelliklerine sahip eğlendinlen etkinlikleri, turistlerin konaklama sürelerini uzatmalarına neden olmasıyla da önem kazanmaktadır.
• Turizm ile eğlendinlen etkinlikleri arasındaki karşılıklı ilişki ve aynı mekânı kullanmaları, zaman zaman bu mekânların taşıma kapasitelerinin üzerinde kullanılmasına ve buna bağlı çevre ve altyapı sorunları gibi bazı problemlerin varlığına neden olmaktadır.

Turizm ve eğlendinlen faaliyetleri zaman zaman benzerlikler taşımasına rağmen aralarında
bazı farklılıkların varlığı da söz konusudur. Bunlar:
• Eğlendinlen faaliyetleri kişinin sadece serbest zamanında gerçekleştirdiği bir faaliyet iken turizm faaliyetleri serbest zamanların yanı sıra haftalık ve yıllık izinlerde de gerçekleştirilebilmektedir. Örneğin; inanç turizmi, mağara turizmi, eş, dost, akraba ve arkadaş ziyaretleri serbest zaman faaliyetleri olmasına rağmen eğlendinlen faaliyetleri ile ilgili değildir.

• Turizm, geçici yer değiştirme hareketlerini gerektirmesine rağmen, eğlendinlen faaliyetleri için böyle bir seyahat zorunluluğu yoktur. Örneğin; bazı eğlendinlen faaliyetleri açık havada veya doğal ortamlar ile şehir merkezlerindeki mekânlarda gerçekleştirilirken, katılımcıların turizm olayında olduğu gibi sürekli oturdukları konutlarının dışında konaklama yapmalarına gerek yoktur. Diğer bir ifadeyle birçok eğlendinlen faaliyeti kişinin yaşadığı bölgede gerçekleşmektedir.
• Eğlendinlen faaliyetlerini gerçekleştirebilmek için ihtiyaç duyulan maddi olanak aile bütçesinden karşılanmaktadır. Aynı aile bütçesi turizm harcamalarını da finanse etmek zorunda olduğundan, tasarrufların hangi amaçla değerlendirileceği konusunda aile bireyleri arasında anlaşmazlık yaşanabilir.
• Turizmin neden olduğu parasal hareketin büyüklüğü ekonominin önemli bir sektörü olmasına sebep olurken, eğlendinlen faaliyetlerinin de ticari bir karakter taşır. Ancak, yarattığı ekonomik değerin büyüklüğü turizminkiyle kıyaslandığında daha zayıf ve yetersiz kalmaktadır.
• Eğlendinlen etkinlikleri, bireylerin mutlu olmasını ve hayattan keyif almasını sağlayan bir faaliyet olduğundan, ekonomik boyutu her zaman tam ve doğru olarak hesaplanamaz. Çünkü duygusal kazanımların maddi karşılığının hesaplanması oldukça zordur. Ancak sağladığı sosyal faydalar dikkate alındığında, toplum açısından taşıdığı önem daha iyi ortaya çıkmaktadır.
• Eğlendinlen faaliyetlerinin fotoğrafçılık, dalma, bovling oynama, salcılık, kaya tırmanışı gibi bazı türleri özel yetenekler gerektirirken, turizm sektörü bu tür özel yeteneklere gereksinim duymaz.

Rekreasyon alanları resmî olup olmamalarına göre temel olarak üç ana gruba ayrılır:
• Genç ve yetişkinlerin kamusal oyun alanları
• Çocukların oyun alanları
• Resmî olmayan eğlendinlene uygun açık alanlar

Halka açık alanlar, toplumu oluşturan insanların bir araya geldikleri, rahatlatlamak için kullandıkları ve görüş alışverişinde bulundukları toplumun ayrılmaz bir parçasıdır. Halka açık alanlar, kamu tarafından ayrılmış mekânlardır ve bu mekânları herkes giriş ücreti veya herhangi bir bedel ödenmeden kullanabilir. Genç ve yetişkinlerin kamusal oyun alanlarına; oyun alanları, spor sahaları, atletizm alanları ve tenis kortları örnek verilebilir. Çocukların oyun bahçeleri ise oyuncaklarla donatılmış veya donatılmamış oyun bahçeleridir. Resmî olmayan eğlendinlen etkinlikleri yapılan açık alanlar ise yürüyüş yapmak, oturmak ve genel olarak rahatlamak için uygun olan aktif olunmayan açık alanlardır. Bu tür alanlarda oyunlar da oynanabilir. Resmî olmayan açık alanlara parklar, doğal açık alanlar, çimenlerde oturulan alanlar, süs bahçeleri, konutlar arasındaki açık alanlar örnek verilebilir.

Eğlendinlen etkinlikleri için yapılan ve daha sık kullanılan ayrım “şehirsel alanlar” ve “kırsal alanlar” şeklindeki ayrımdır. Geniş açık alanlar istemesi nedeniyle golf sporu kırsal alanlarda yapılabilmektedir. Diğer taraftan tiyatroya veya sinemaya gitmek genel olarak şehirsel yaşam ve şehirsel fonksiyonlarla ilişkilidir. Ancak şehirsel kırsal eğlendinlen etkinliklerinde ayrım yapmak gittikçe zorlaşmaktadır. Günümüzde eğlendinlen etkinlikleri arasında mekânsal açıdan kesin bir ayrım yapmak giderek güçleşmektedir.

Şehir; yoğunlaşmış, tarımsal olmayan insan yerleşmeleridir. Şehirler, aralarında idari, dini, ticari, sınaî, toptancılık ve perakendecilik, ulaşım ve iletişim, eğlence, eğitim ve korunma hizmetleri de olan çok çeşitli hizmetler sunar.

Kırsal alanlar; şehir ve kasaba alanları dışında kırsal alanda yer alan, şehir ve kasabalara göre fonksiyonları gelişmemiş, doğal ortam içerisinde yalın özelliğe sahip olan yerleşmelerdir.

Turizm, en basit anlamıyla “dinlenmek ve tatil geçirmek amacıyla yolculuğa çıkmaktır’’. Ancak, dinlenmek ve tatil geçirmek dışındaki amaçlarla yapılan seyahatlerin de turizmin kapsamı içinde kalması daha karmaşık tanımlara da götürmüştür.  Dünya Turizm Örgütü (1991) (World Tourism Organization) turizmi “kendi olağan çevresinin dışında bir yere, belirlenmiş bir süreden daha az kalmamak üzere giden ve temel amacı ziyaret ettiği yerde para kazanılan bir faaliyet denemesi dışında seyahat etmek olan kişinin etkinlikleri şeklinde tanımlamaktadır. 

Turizmin ile ilgili tanımların bazı ortak özellikleri;
a) Seyahatin devamlı ikamet edilen ve çalışılan yerin dışına yapılması,
b) Konaklama sırasında turizm sektörünün ürettiği mal ve hizmetlerin alınması,
c) Konaklamanın geçici olması,
d) Gelir elde etme amacının bulunmaması,
e) Sürekli ikamet ettikleri yere geri dönmesi şeklindedir.

Turistik çekiciliklerin
yapısal özellikleri şu şekilde verilebilir:
1. Gözde mekânlardan oluşan çekirdekte, bozulmamış çevrede ve en dıştaki korunmuş
kuşakta yer alan
2. Uzak ve izole olmuş
3. Yapılandırılmış ya da yapılandırılmamış gelişme gösteren
4. Planlanmış veya planlanmamış altyapıya sahip

5. Ulaşılabilen veya ulaşılamayan
6. Turların düzenlendiği kümelenmiş çekiciliklerde yer alan
7. Kırsal, yarı şehirsel ve şehirsel alanlarda bulunan
8. Yerel, bölgesel, ulusal veya uluslararası ölçekte olanlar
9. Sanat veya endüstriye dayalı olanlar
10. Yavaş veya hızlı büyüyenler
11. Küçük, orta veya büyük kapasiyete sahip olanlar
12. Bir etkinliğe dayalı olan, geçici, mevsimsel veya sürekli olan
13. Yalnız veya grup halinde ziyaret edilen.

Turizm, en basit bir sistem halinde alınırsa, üç ana mekânsal unsurdan meydana gelir:
• Turistlerin yaşadığı yerler (turist gönderen bölgeler); bu alanlar seyahat etme arzusu duyuran itici güçlere sahiptir.
• İnsanların gezmek üzere gittikleri yerler (turistleri alan bölgeler); bu alanlar seyahat etme arzusu duyulan çekiciliklere sahiptir.
• Turist gönderen ve alan yerler arasında yapılan yolculuklar.

Demir yolu’nun tarihsel geçmişi, turizmin gelişim tarihini yansıtır. Bir şehirden öbürüne çok sayıda insanın kısa sürede taşınabilmesi, 1841 yılında Thomas Cook’un ilk seyahat acentasını kurması ve toplu gezi programları düzenlemesi ile başlar. 1844 yılına gelindiğinde İngiltere’de demir yolu ile taşınan yolcu sayısı 23 milyon kişiye ulaşmıştır. Bu yıldan itibaren demir yolu taşımasında yolcuların can güvenliği ve rahatlığı açısından işletmelerin yükümlülükleri ve denetimlerini düzenleyen yasalar çıkarılmıştır. 19. yüzyılda limanlara kadar uzanan demiryolları ile iç kesimler kıyılara bağlanmıştır ve toplu taşımalar gerçekleşmeye başlamıştır. ABD’de, George Pullman’ın, yatar koltuklu vagonları bulunan pulman taşıyıcıyı geliştirmesiyle demir yolu ile seyahatte büyük ilerleme olmuştur. Artık uzun mesafelere ulaşmak daha kolay olmuştur. Demir yolu, 1930’larda motorlu araçların ve karayollarının, 1950’lerden itibaren hava yolu taşımacılığının gelişmesiyle önemini yitirmiştir. 1980’lerden sonra ikinci demir yolu devrimi sürecine girilmiştir. Özellikle hızlı tren teknolojisindeki gelişmeler, hızlı tren ağının giderek yaygınlaşmasına ve tüneller, viyadükler, köprüler üzerinden köylere kadar sokulmasını beraberinde getirmiştir. Günümüzde garların şehir merkezlerinde yer alması, hava ve deniz limanlarına bağlantıların olması ise demir yolunun rekabet gücünü arttırmaktadır. 

Uluslararası turizm veya iç turizm ulaşımında izlenen rotaların oluşturduğu, turist akışının gerçekleştiği belirli hatlar bulunmaktadır. Bu hatlar, zamanla gelenekselleşerek ve kalıplaşarak birer “turizm koridoru” haline gelir. Koridor sözcüğü mekânla ilişkilidir ve turizm ulaştırmasının coğrafi boyutuna işaret eder. Turizm koridorları, belirli bir tema etrafında bir veya birkaç bölgeyi içine alacak şekilde turizmde bütünleşme ve tamamlayıcılık kavramına uygun olarak bir yapılanmayı içine alabilir. Nitekim bir vadiyi, bir dağ eteğini, bir kıyıyı kilometrelerce izleyen kara yolu ve demiryollarında milyonlarca turist seyahat eder. 

Uluslararası turizmde, turist gönderen ve kabul eden ülkeler arasındaki turizm hareketinin yönünü ve trafik yoğunluğunu belirleyen çok sayıda faktör vardır. Bunların bir kısmı coğrafya temellidir. Bu faktörlerden ilki iklimdir. İklim; itici, çekici, yönlendirici, sınırlandırıcı engelleyici özellikleriyle çok önemli bir faktördür. Nitekim Avrupa’da Akdeniz’e; Kuzey Amerika’da ise Florida, Kaliforniya ve Karayipler’e ana turist akışları serin ve değişken iklim koşullarına sahip kuzeyden, sıcak ve istikrarlı güneye doğru olmasındaki temel nedenlerin başında iklim faktörü gelmektedir. İklim; uluslararası turizm hareketinin yönü, bölgesel kalıbı ve coğrafi dağılışı, mevsimlerin kullanımı (yıl içindeki yoğunluğu) ve konaklama süresi turistlerin tercihi üzerinde etkili olan çok önemli bir faktördür. İklime ek olarak uluslararası turist hareketinde etkili olan diğer faktörler şunlardır:
1. Ülkeler arasındaki mesafe,
2. Doğal, kültürel ya da insan tarafından yaratılmış çekicilikler,
3. Ulaşım bağlantıları ve teknolojik yenilikler,
4. Göreceli maliyetler,
5. Kültürel bağlar,
6. Siyasal faktörler.

Uluslararası turizm hareketinde bölgesel odakları oluşturan Avrupa, Kuzey Amerika ve Uzak Doğu’da yer alan ülkeler hakkında şu yorumlar yapılabilir.
• Almanya, Fransa, Birleşik Krallık, İtalya, ABD ve Çin, dünyada hem en fazla turist gönderen hem de en fazla alan ülkeler olarak Avrupa, Kuzey Amerika ve Uzak Doğu’da arasında bölgelerarası uzun mesafeli karşılıklı turizm hareketinin yaratıcısıdırlar.
• Kanada ve Kore Cumhuriyeti, en fazla turist gönderen ilk on ülkeden üçü olarak tek yönlü akışın temsilcisidir. Diğer ifadeyle bu ülkeler uluslararası turizme katılan vatandaşlarından çok daha az dışarıdan yabancı turist almaktadırlar.
• İspanya, Meksika, Türkiye ve Tayland ise en fazla turist kabul eden ilk on çekim merkezi arasına giren dört ülke olarak tek yönlü akışın sahibidir. Çünkü bu ülkelere gelen turiste göre çok daha az yerli turist yurtdışına çıkmaktadır.
• Üç bölgenin kendi içinde uluslararası boyutta, ancak yakın-kısa mesafelerde gerçekleşen turizm hareketi de bulunmaktadır ki, buralarda turizm ulaştırması (turist akışı) çok daha yoğun, dolayısıyla turizm hareketinin dağılış dokusu çok daha sıktır.