İki heyet olarak dikdörtgen masada eşdüzeyde yapılan toplantıda oturma yerleri masanın orta merkezleridir.

Protokol kuralları her ülkede önemlidir. Ancak Türkiye, Fransa, İspanya, Rusya, Almanya, İngiltere, İtalya ve Avusturya gibi bazı ülkelerde çok daha önemlidir. Özellikle Fransa’da protokol bir tür din ve Fransızlar için protokol bir tür tanrıdır. Nitekim Fransa Kralı 14. Louis protokolü, “Herkesin üstünde bir tür din” olarak kabul etmiş; Fransız Akademisi üyesi Jules Cambron protokolü “Kuralları ve sırları ile bir din” olarak tanımlamıştır (Gürel, 1986: 12).

Kokteyl, resepsiyon ve yemek davetlerinde bilinmesi ve uygulanması gereken genel kurallar aşağıda belirtilmiştir:
• Resmî davetler; kokteyl parti, resepsiyon ve yemek daveti olarak düzenlenir. Kahvaltı, branç ve açık büfe olarak resmî davet düzenlenmez.
• Resmî davetler uluslararası veya kurumlararası kongre, konferans veya toplantılarda; devlet ve hükûmet adamlarının, kordiplomatik mensuplarının ve yabancı konukların ziyaretlerinde ya da kurumun kuruluş yıldönümü, önemli bir başarısı veya bir kutlama vesilesiyle düzenlenir. Bir davetin, resmî davet olabilmesi için, resmî bir amacının olması, resmî kişilerin davet edilmesi, davetin basılı davetiye kartıyla yapılması, davet giderinin kurum bütçesinden karşılanması gereklidir.
• Davete gerekli katılımın sağlanması, davetin programlanması için davet on beş gün öncesinden yapılmalı; davet edilen kişiler gelip gelemeyeceklerini en az üç gün önceden davet sahibine bildirmelidir.
• Bekâr olan bir yönetici, ilke olarak eşsiz davet verir. Ancak onur konuğu eşli olduğunda, eşli davet ve ziyafet verilir. Bu durumda bekâr olan yönetici, (bayan olarak) bir yakınını ya da yardımcısını ve eşini refakatine alır.
• Resmî davetlerde karşılama ve kabul hattında, önde davet eden kurum amiri sonra eşi, birinci yardımcısı ve sonra eşi bulunurlar. Davete, başlangıç saatinden itibaren en geç yirmi dakika içinde gitmek gereklidir. En uygun durum, davetiyede belirtilen saatten beş on dakika sonra içeriye girmektir. Onur konuğunun bulunduğu davette onur konuğundan önce gelmek saygı gereğidir.  • Kişi, geleceğini bildirdiği davete mutlaka gitmeli; önemli mazereti varsa
özür beyan ederek gelemeyeceğini bildirmelidir. Kişinin geleceğini bildirdiği
davete gitmemesi saygısızlıktır. Bir davete, davetsiz gidilmez ve davet
edilmeyen bir kişi götürülmez.
• Davetliler, davet edildikleri yere ulaştıklarında ceketlerinin önü açık, elleri
cebinde olmamalı; ellerinde sigara, puro, pipo, cep telefonu, çanta, şemsiye,
anahtarlık vb. bulunmamalıdır. Davetliler, karşılama hattında evsahiplerinin
ellerini sıkmalı; tanışmıyorlarsa kendilerini tanıtmalı, saygı ve memnuniyetlerini
sunmalı; fakat sözü uzatmamalıdır.
• Resmî davet ve kabullerde evli davetliler salona girerlerken davet edilen
makam ve/veya unvan sahibi önden, kendisine refakat eden eşi arkasından
girer. Özel ve sosyal davetlerde ise hanım eş önden girer. Davetliler salona
girince, tanıdıkları hanımları ve büyükleri baş eğerek selamlarlar. Kalabalık
olmayan davetlerde konukların, salonda bulunan diğer konukları, kendilerini
takdim ederek selamlamaları ve el sıkmaları beklenir.
• Davetiyede ayrılış saati belirtilmiş ise, davetlilerin belirtilen bitiş saatinden
15-20 dakika önce ayrılmaları beklenir. Uğurlama sadece yemek ve resepsiyon
davetlerinde yapılır. Davetliler ayrılırken önce evsahibi hanım, sonra
evsahibi erkek ile tokalaşmalı ve kendilerine teşekkür ederek ayrılmalıdırlar.
Teşekkür etmeden ayrılmak kabalık ve saygısızlık olarak kabul edilen
bir davranıştır.
(Protokolde “evsahibi”, mülk olan ev (daire, apartman, bina) sahibi değil;
resmî veya sosyal bir etkinliğe; toplantıya, törene, ziyafete davet eden ve ağırlayan
kişidir. Bu yüzden, “evsahibi” kelimesi bitişik yazılmıştır.)
• Akşam yemeklerinden ayrılış zamanı, normal olarak saat 23.00’tür. Ancak
onur konuğu varsa, ayrılış zamanını onur konuğu belirler. Önemli bir mazereti
nedeniyle ayrılmak durumunda olan kişi mazeretini beyan ederek ve
özür dileyerek ayrılabilir. Bir görevli, gittiği davette kendi amirinden önce
davetten ayrılmamalıdır. Ayrılmak zorunda olduğunda amirinden ve davet
sahibinden özür beyan ederek izin almalıdır.
• Yemek davetlerinde, konuklar iç kapıda uğurlanırlar. Ancak onur konuğu
evsahibi tarafından aracına kadar eşlik edirek uğurlanır. Onur konuğu eşli
ise evsahibi hanım da konuğu uğurlamada eşine refakat edebilir. Evsahibi
olan kurum personeli davet saatinin başlangıcından önce gelmeli; bitiminden
sonra gitmelidir (Aytürk, 2016: 227).

Resepsiyon; millî ve resmî vesilelerle kutlamalarda, kuruluş günlerinde, her türlü yıldönümde, üst düzeydeki atamalarda ve görevden ayrılmalarda, yabancı resmî konuk veya seçkin bir ziyaretçi onuruna düzenlenen kabul törenidir. Resepsiyonun en önemli özellikleri; resmî nitelikte olması, kıyafet zorunluluğu bulunması, kabul ve karşılama hattı oluşturulması, konukların zengin bir büfe ile ağırlanması ve alkollü içki sunulmasıdır.
Resepsiyon; devlet ve hükümet adamları, valiler, büyükelçiler ve kurum yöneticileri tarafından resmî amaçla düzenlenir. Resepsiyonların katılım açısından akşam üzeri (18.30-20.30 saatleri arasında) düzenlenmesi daha uygundur. Gerektiğinde, yarı resmî nitelikte, öğleyin saat 12.30-14.00 arasında da düzenlenebilir. Resepsiyona davet, basılı davetiye ile yapılır. Resepsiyon için davetiye kartında belirtilen kıyafeti giymek zorunludur. Kıyafet belirtilmemiş ise, mutlaka koyu renk takım elbise giymek gereklidir. Hanımlar uzun etek veya tayyör/döpiyes giymelidir. Resepsiyonlarda, salon girişinde karşılama hattı oluşturulur. Karşılama hattında kurum amiri ve eşi ile yardımcısı ve eşi hazır bulunurlar. Yabancı veya önemli bir konuk onuruna verilen resepsiyonda, karşılama hattında evsahibi ve eşi, sonra onur konuğu ve eşi hazır bulunurlar. Ancak onur konuğunun eşi hanımefendiden sonra 5. kişi olarak yönetici yardımcısı bir erkek yer almalıdır. Karşılamada önemli davetliler gelinceye kadar yirmi otuz dakika beklenir. Daha sonra evsahipleri ve varsa onur konukları gelen davetliler arasına katılarak davetlilerin hatırlarını sorarlar.

Özel ve sosyal yaşamında amiriyle samimi olan ve ona “ağabey” diyen bir ast, bir toplantıda kendisine unvanıyla hitap etmelidir.